Maandag j.l. bezocht de raad diverse adressen in de stad waar mensen begeleid worden bij het inburgeren. Op ieder adres was er ook gelegeneheid met inburgeraars te spreken en gelukkig ken ik zelf meerdere mensen die moeten (gaan) inburgeren of die dat vreselijk graag willen maar niet mogen (geen pardon).
Een aantal jaar geleden heb ik ruim anderhalf jaar een alleenstaande minderjarige asielzoekster begeleid. Ze was 16 en kwam met een kindje van 2 uit de Oekraïne. Zonder ouders of andere familie kwam ze naar een veilig land waar niet alle vrouwen zonder trouwrng als prostitueé gezien worden.
Samen met haar heb ik de ”lange mars door de instituties” gemaakt en dat was voor een nieuw raadslid buitengewoon leerzaam. Formulieren moesten dubbel en soms driedubbel worden ingevuld alvorens ze in het systeem der reddelozen (zo noemde ze het zelf) kwam en voor alles zijn papieren nodig. Mijn inbreng was al snel niet meer nodig maar dankzij mij en een groepje andere Tilburgers die zij om zich heen had verzameld lukte het haar snel op eigen benen verder te kunnen.
En dat is nu net wat alle inburgeraars heel hard nodig hebben om echt Tilburger te kunnen worden; maatjes die ze tijdelijk bijstaan bij hun inburgering in de Tilburgse samenleving. Iemand die ze uitlegt wat de afvalkalender (van het BAT natuurlijk, niet die van Sonja Bakker)betekent, waar de dichtsbijzijnde tandarts is, hoe je je kind aanmeldt bij een school etc. Iemand waarmee ze ook hun geleerde nderlands in praktijk kunnen brengen en die ze op ideeë helpt zolang ze nog geen werk hebben, die met ze naar de bieb gaat, ze vertelt over het verleden van Tilburg, over ”onze” gewoonten en gebruiken en meteen ook iets wil leren over de gewoonten en gebruiken van de inburgeraar.
Zowel het ROC als Stichting Nieuwkomers en Vluchtelingen werk begeleiden de ‘maatjes’ bij hun taak. Meld je aan!!