Sport verbroedert niet alleen jongens en mannen maar natuurlijk ook meisjes en vrouwen. Het wordt hoog tijd dat ook dames en meisjesvoetbal serieus wordt genomen, net zoals dat bij bijvoorbeeld de hockeysport gebeurt.
Voetbal is voor mij een spelletje van 22 mensen met één bal. Naar een wedstrijd kijken vind ik alleen leuk als mijn eigen kinderen één van de 22 mensen zijn. 22 vreemde mannen rennend rond een bal (die door kinderen in India is vervaardigd) boeit mij in het geheel niet. Overigens geldt dat ook voor het spel met 22 vreemde vrouwen.
Stiekem ben ik jaloers op de mensen die met dit spel zo’n warme band hebben. Ik geniet ervan dat partner, kinderen en vrienden de gehele zondag uitkijken naar HET MOMENT. Het moment waarop het Wilhelmus klinkt en waarna HET begint. IK voel helemaal niets van de spanning bij ‘bijna doelpunten’ en bij gele of rode kaarten. Ook als het moment daar is: HIJ ZIT, dan brengt dit geen enkele emotie bij me teweeg.
Van huis uit niets meegekregen misschien? Of typisch vrouwelijk?
Uit mijn jeugd te Rotterdam herinner ik me de mannen die op zondagmiddag lopend naar De Kuip gingen om de verrichtingen van Feyenoord gade te slaan. Mijn vader, mijn opa , hun vrienden, buren en neven in hun beige regenjassen, liepen al rokend de straat uit waar mijn oma en opa woonden. Bij mooi weer hoorden de achterblijvers: mijn moeder, oma, zusje, tantes en buurvrouwen, het gejuich als de club een doelpunt had gemaakt en ik herinner me een kampioenschap (begin 70er jaren) waarna ‘het elftal’in een open bus door de stad gereden werd.
Van ons, meisjes en vrouwen werd niet verwacht dat we ook maar iets met dit spel zouden (willen) hebben. ‘’Sport in beeld” kijken was iets van mijn vader, nooit is er ook maar geopperd om mee te gaan naar een wedstrijd en erover praten deden de mannen onder elkaar, de vrouwen stonden hierbuiten. Vind je het gek dat wij niets snappen van de ‘buitenspelval’?
Aangezien de emancipatie gestaag is voortgeschreden vindt anno 2006 (bijna) niemand het vreemd dat er meisjeselftallen bestaan en dat er veel vrouwen zijn die graag naar het spel kijken en ook hun emoties breed tonen bij winst of verlies.
In een aantal Tilburgse straten was er duidelijk een vrouwelijke hand van versieren geweest. De oranjeslingers, spandoeken en andere oranje of rood-wit-blauwe accenten waren typisch door vrouwen bedacht of gemaakt.
Het gejuich en gejammer in de achtertuinen kwam zondagmiddag niet alleen uit mannenkelen. Ik hoop dat er veel buurtfeestjes zijn geweest waar de vrouwen niet alleen aanwezig waren om met de bitterballen rond te gaan. Ik ken meerdere meisjes en vrouwen die net zo voetbalminnend zijn als veel mannen en via mijn voetballende dochter ervaar ik ook dat veel Tilburgse voetbalverenigingen een ambivalente houding hebben waar het meisjes- en damesvoetbal betreft. Er echt voor willen gaan: dat doen maar weinig verenigingen. Sport verbroedert niet alleen jongens en mannen maar natuurlijk ook meisjes en vrouwen. Het wordt hoog tijd dat ook dames en meisjesvoetbal serieus wordt genomen, net zoals dat bij bijvoorbeeld de hockeysport gebeurt.