Tilburg je bent R

Op veler verzoek plaats ik hier de reactie van Cees van Loon, vrijwilliger Boomtak, als gastcolumn:

Met regelmaat zie ik ze weer. De reclameborden langs de snelwegen bij de afslag Tilburg. TILBURG JE BENT ER.

Waarbij ik me afvraag waar ik dan ben, en wat Tilburg uiteindelijk meer te bieden heeft dan criminaliteit, drugs, schietpartijen, sociale achterstand en een af te keuren beleid. De eens befaamde textielstad is net als de vele fabrieken uitgekleed. Ontdaan van alles wat een stad aantrekkelijk maakt. Historische panden zijn gesloopt omdat ze plaats moesten maken voor de progressieve ideeën van vastgoed ontwikkelaars en met lede ogen toegestaan door de politiek.

Er is weinig meer over van het eens zo aantrekkelijke en hartelijke Tilburg en naar het zich laat aanzien worden de laatste restjes Tilburg eigen binnenkort ook verkwanseld door de gemeente. We moeten bezuinigen. Daar is niks mis mee maar en zal een keuze moeten worden gemaakt. Gemakshalve kan men dit beter overlaten aan mensen die niets met de stad hebben, geen Tilburgers zijn, maar zo nodig zichzelf moeten laten gelden om de dagen erna weer het middelpunt van aandacht te kunnen zijn op feesten en partijen. Zo gaat dat nou eenmaal in de politiek. Van de andere kant kunnen de echte Tilburgers hand in eigen boezem steken en zich afvragen waarom het zover gekomen is. Waarom partijen als Groen links het hier voor het zeggen hebben . Een Partij van de arbeid die van het ene op het andere moment een andere mening is toegedaan en zich er nu kan vinden dat enkele buurthuizen gesloten worden. U hebt erop gestemd, en vraag me af waarom? Hebben ze het wel zo goed voor met onze stad of spelen andere zaken een rol waarvan wij geen weet hebben. De toekomst zal het ons leren. Feit blijft dat niets zo onbetrouwbaar is als de politiek en de meeste mensen die politiek bedrijven. Zo ook in onze stad Tilburg.

De ervaring leert ook dat de dames en heren in de politiek zich het liefst profileren en hoe kan men dat het beste doen door uw belastinggeld uit te geven aan nonsens. Natuurlijk moest er een draaiend lego huis komen op de rotonde. Niet omdat het mooi of functioneel is maar men heeft er het nieuws mee gehaald. Zelfs de TV! En dat is belangrijk. Ook dit kan ook alleen in Tilburg. De veelbesproken stad die bekend is vanwege het Mallle Adje theater en miljoenen kostende projecten die kant nog wal raken. Maar dan is de pot op. De knip is leeg. Wethouder Marjo Frenck heeft gewoon de oplossing. Laten we nou eens slim en handig bezuinigen op de ouderen in Tilburg. Het merendeel is toch dement en heeft er geen weet van. We sluiten gewoon een aantal wijkgebouwen en verpatsen die. Nou, die ging er wel in en werd door enkele overige partijen met applaus ontvangen. Wat is die Marjo toch slim. Dat hadden we zelf niet kunnen bedenken. De werkelijkheid ligt toch even anders.

In 1990 werd ik gevraagd als vrijwilliger teken en schilderlessen te geven in De Boomtak. Meteen bij binnenkomst viel het me op dat ik altijd een verkeerde indruk had van “buurthuizen”. Het was er druk en vooral gezellig. Jong en oud vermaakte zich prima. Darten, kaarten, biljarten, dammen, schaken, fotografie en in de zalen was van alles te doen . Kortom: het was een druk bezocht samenzijn tot sluitingstijd. De Boomtak had in die tijd maar liefst 65 vrijwilligers die er ook waren als men ze niet nodig had. Waarom ook niet. Het was er goed toeven. Een beheerder voor wie niets te veel was en zich inzette voor alles wat er gebeurde en openstond voor nieuwe ontwikkelingen en ideeën. Dat was de boomtak. Met carnaval kon men rekenen op de medewerking van tientallen vrijwilligers die dagen van te voren al druk doende waren om de zaal te versieren. Het resultaat mocht er dan ook zijn.

Elke middag en avond was de grote zaal overvol met opa’s en oma’s, ouders, en hun kinderen. Er werden omzetten gerealiseerd van meer dan 20.000 gulden tijdens deze dagen en niet zelden ging de extra opbrengst naar buurthuizen die geld te kort kwamen. Dit was De Boomtak in de jaren negentig.

De gemeente vond het toen nodig de stichting Twern in het leven te roepen en verantwoordelijkheden af te schuiven. Dit was het begin van een naderend roemloos einde. De leuke en gezellige interieurs van de buurthuizen moest zo nodig veranderd worden. Minder gezellig en vooral niet aantrekkelijk en dus werd een architect benaderd zonder enig gevoel voor sfeer en gezelligheid. Het was even zoeken maar die hebben ze uiteindelijk gevonden. Het resultaat is dan ook naar, en doet denken aan een wachtkamer van een kraamkliniek of tandarts. Alles wat het buurthuis ooit zo aantrekkelijk maakte werd in containers afgevoerd en moest plaats maken voor blank hout en plastic. Daar was nog eens over nagedacht! Om een en ander te completeren werd er sfeerverlichting aangebracht zoals TL lampen. En nu maar wachten op de oudjes in de wijk die op een koude maandagmorgen gezellig een kopje koffie of thee kwamen drinken, en bijpraten met mede bewoners. Dit viel tegen. Er kwam niemand meer in die allesbehalve sfeervolle plastic ambiance.

Welwillende hardwerkende en altijd aanwezige beheerders werden vervangen door ongemotiveerde mensen die er weinig zin en interesse in hadden en er alleen tijdens de hun toebedeelde uurtjes aanwezig waren. Weinig of niets kon er meer in De Boomtak, en leuke innoverende ideeën werden genegeerd. Het eens zo gezellige en sfeervolle buurthuis was net als de rest van Tilburg aan zijn aftakeling begonnen en de verantwoordelijken waaronder De Twern gaven geen thuis. Brieven met ideeën, adviezen en klachten bleven onbeantwoord . Door de jaren heen verdwenen ook de vrijwilligers. Men had er gewoonweg geen zin meer in omdat men het vechten tegen de bierkaai moe was, en de verhoudingen waren verstoord door een handvol betweters.

Natuurlijk kon dit zo niet doorgaan. Dit was te voorzien maar de verantwoordelijken gaan zoals men dat gewend is vrijuit, en de deuren op slot. De nu genomen besluiten worden genomen op basis van verkeerde of verouderde cijfers en de ouderen uit de wijk zullen moeten zien hoe ze hun vrije tijd verder doorkomen en afscheid moeten nemen van hun sociale contacten. Maar ach, laten we zoeken naar vrijwilligers die genegen zijn de rolstoelers naar een alternatieve locatie te duwen ergens in de stad. Uiteindelijk zullen we het daar van moeten hebben. Veel vrijwilligers die zich 100 % en vooral kosteloos inzetten voor de oudere medemens zodat de gemeente weer geld in een bodemloze put kan gooien zoals Willem II, een triplex draaiend huis op een rotonde, het geldverslindende theater van malle Adje, het FMA, de vette wachtgelden van de ex wethouders omdat men van menig is dat ze er recht op hebben. Meer rechten hebben de ouderen in Tilburg op hun sociale contacten, hun hobby’s en betaalbare vermaak.

Hoezo, Tilburg je bent er? Waar is men dan, en wat heeft deze stad aan eigen oudere inwoners te bieden? Investeer de vele miljoenen winst van de kermis in goede, sociale projecten die het verdienen en ja gemeente Tilburg, dan pas ben je er!

Ik vrees dat vooral de ouderen nog eens goed zullen nadenken bij de komende verkiezingen voor de Provinciale Staten en zich afvragen of Groen Links, PvdA, VVD, CDA en D66 wel hun stem verdienen!

Cees van Loon
Vrijwilliger De Boomtak