"Arjan, de dos, ligt klaar aachter de bar. En ge wit ut, ut wèkcentrum is ’s vrijdags diecht. Dus: Arjan, de dos, ligt klaar aachter de bar in ut wèkcentrum. En ge wit ut, ut wèkcentrum is ’s vrijdags diecht. Dus: ……….." Enzovoorts. Zo kregen we Piet van Bavel elke maand aan de lijn. Of zo stond hij op het antwoordapparaat. Elke maand. Wel tien jaar lang. Dat geluid, die stem konden we wel dromen. We maakten er grappen over omdat het altijd en eeuwig dezelfde boodschap was. Totdat het stil was. Deze maand geen bericht van Piet. De stem en het gezicht van Tilburg-West was zo plotseling toch overleden aan een longkwaal, na een jarenlang gevecht tegen chronische leukemie. Iets waar we echt niet van af wisten.
Piet van Bavel was een begrip in de wijk het Zand. Als bezorger van het parochieblad, als redactieman van de wijkkrant WestPers, als trouwe bezoeker van het wijkcentrum aan de Beneluxlaan. Piet was stront eigenwijs en was een man van tradities. Zo eentje waar je de klok op kon gelijk zetten. Maar hij was er altijd. Vaste prik op ons antwoordapparaat. Met opbouwwerker John Kools, fotograaf Harry van Krieken en nog een handjevol wisselende vrijwilligers vormde hij de redactie van de krant.
De WestPers was tien jaar geleden al niet meer levensvatbaar. De advertentie-inkomsten slonken terwijl de oplage steeds groter werd. Immers het gebied van West werd uitgebreid met de wijken het Wandelbos en de Reit. Niet alleen de kosten stegen, ook de lay-outmeisjes gaven er de brui aan.
Toen werd ik verzocht de WestPers te omarmen en als een uitneembaar katern op te nemen in mijn eigen uitgaven. Tegen een schamele financiële bijdrage heb ik al die jaren de opmaak, druk en verspreiding verzorgd. Als de krant gedrukt was, gingen er altijd een paar honderd naar ‘ut wèkcentrum’. Daar werd de WestPers door Piet handmatig uit de rest van de krant gerukt. Gaf hem misschien toch nog een beetje het gevoel dat zijn wijkkrant nog onafhankelijk was. Tientallen exemplaren werden maandelijks aangeleverd bij de griffie voor de postvakjes van de raadsleden.
Die lay-out-doos heb ik Piet van Bavel geschonken om alle fotootjes en printjes te bundelen. Die doos is jarenlang heen-en-weer gegaan tussen Piet en mij. En als het even te lang duurde voordat ik m terugbracht naar het ‘wèkcentrum’, hing Piet wel weer aan de bel: "Arjan, waar blijft de dos?" Die doos met al zijn scheuren, zwaar gehavend, kreeg altijd een prominente plek op het kantoor.
Alles werd bewaard door Piet. Maand na maand. Jaar na jaar. Piet was een perfectionist, vertelde zijn zwager tijdens de afscheidsmis. Piet was hondstrouw wil ik daar aan toevoegen. Zo iemand waar heel veel van de wijk op rust. Een zeldzaam iemand. Een aparte. En nooit op de voorgrond. Nooit zelf in de krant. Nu een keer wel. Piet bedankt voor alles.
Ik heb dit stuk hier op TilburgZ geplaatst omdat de discussies in de gemeenteraad veelal gaan over budgetten en over het reguliere professionele buurt- en jongerenwerk. Geld bepaalt niet alles. Mensen als Piet verdienen meer waardering. Moeten gekoesterd worden. Zeer actueel omdat er in de Reeshof grote groepen vrijwilligers dreigen af te haken terwijl de gemeente met minimale middelen zoveel juist voor deze wijk zouden kunnen behouden. Wethouder Moorman weet er van!
Reacties
3 reacties op “In memoriam: Piet van Bavel”
Je bedoelt de Stichting Reeshofevementen Arjen? Zijn al die mailtjes naar t stadhuis dan voor niets geweest?
Hoop dat zijn geest blijft rondwaren in Tilburg West en de Reeshof zodat hij constant symbool staat voor de vele vrijwilligers.
Piet bedankt voor alles.
Mijnheer Roos,
wethoudr Moorman weet ervan, ze neemt het zeker weer mee !!
Ik dacht dat die andere PvdA wethouder Hamming wijkwethouder was, is die er vanaf gehaald omdat er niets van de beloofde ondersteuning terrecht is gekomen.
Ik kreeg net deze brief binnen:
EVENEMENTENKAR STICHTING REESHOF ONTSPOORD
Na 9 jaar het evenementendubbelspan getrokken te hebben is er 1 kartrekker afgehaakt.
Ingrid van Stiphout van Stichting Reeshof Evenementen heeft te kennen gegeven te stoppen met het organiseren van evenementen in de Reeshof.
Wij als vaste groep vrijwilligers(+/- 25 ) betreuren het ten zeerste maar respecteren haar genomen beslissing omdat zij een baan aanvaard heeft bij de Rabobank.
Ze had het liefst van haar uit de hand gelopen hobby haar beroep gemaakt maar hiervoor waren geen middelen beschikbaar en van vrijwilligerswerk kun je een gezin met 3 kinderen op de middelbare school niet onderhouden.
Ze begon 9 jaar geleden met Grace Vosters en nog enkele mensen met het organiseren van straatfeesten en zeskampen in de wijk de Reeshof die inmiddels 40.000 bewoners telt.
In 2004 kwam er het eerste Reeshofpluspodium een muziekfestijn voor beginnende bands uit de Reeshof.
Er werd ook regelmatig door bewoners gevraagd om een Nederlandstalige avond te organiseren, welbekend als het Herftstweekend wat ook altijd een volle tent opleverde.
Het leverde ook elk jaar 4 hooguit 5 klachten op van bewoners in een wijk van 40.000 bewoners maar deze klachten werden door de gemeente wel serieus genomen.
De Nederlandstalige avond moest ook afgeblazen worden omdat de veiligheid door de politie en gemeente niet gegarandeerd kon worden omdat er wel eens een klein opstootje was(wat ook elke week in de stad voorkomt) en die wij als vrijwilligers zelf de kop indrukten want het was