En al gestemd? Ook geweten waarvoor? Getuind in valse beloften? Gedacht dat de N65 de A65 werd door een gezamenlijk plan van PvdA, CDA, VVD en SP? Gedacht dat het CDA echt voor het groen ging? Echt gehoopt dat dankzij de TVP geen belasting meer geheven wordt door de Provincie? Ervan uitgegaan dat de Seniorenpartij echt een einde gaat maken aan de 24-uurs economie? Dat de VVD echt windmolens wil terwijl ze dan niet hoger mogen zijn dan de gemiddelde boomtop? Dat voortaan alleen koeien nog hazen vangen? Maar dan nooit op zondag , want dan ligt alles stil ?
Hopelijk hebt u de partijen de laatste jaren een beetje in de gaten gehouden – voorzover ze zichtbaar waren – en weet u wat zij presteren, al dan niet in coalitieverband. Want vooral dat scheelt nogal! U weet hoe verlammend bijvoorbeeld de band is tussen CDA, VVD en PvdA, al eeuwen hier in Brabant. en hoe machteloos die andere partijen vaak moeten vragen om enige aandacht.
Hoe het zij, we weten allemaal dat de programma’s de glamourversie zijn van de werkelijkheid. En dat weten gelukkig ook veel (potentiële) kiezers. Dat blijkt ook maar weer uit onderstaande anekdote die mij werd toegestuurd. En ziet u een overeenkomst met de werkelijkheid? Toeval! En lees in plaats van Wouter,gerust Onno of Aloysia of Nico of Annemarie of Paul of Nell of…en zie het verhaaltje als een amuse, lichte kost, een geintje waar de een misschien van smult en die de ander afwijst.
" Wouter moet zich melden aan de hemelpoort bij Petrus. Omdat Petrus niet goed weet wat hij nu met Wouter aan moet, besluit hij Wouter zelf te laten kiezen of hij nu naar de hel wil of de hemel. Om hem een goeie keuze te laten maken, mag hij 24 uur in zowel de hemel als de hel vertoeven.
De eerste 24 uur wordt doorgebracht in de hel. Nou ja, de hel… Als de poort van de hel openzwaait, ziet Wouter een verblindend wit zandstrand met wuivende palmen onder een strakblauwe hemel. De zee is glashelder, azuurblauw en in zee wordt gedoken door allemaal oud-partijgenoten op een prachtig koraalrif vol met bontgekleurde vissen.
Wouter wordt als de verloren zoon onthaald door zijn maten en die avond wordt er op het strand bij een kampvuur genoten van kreeft, champagne en kaviaar. Met zijn kameraden worden herinneringen opgehaald hoe ze de problemen in stand hebben gehouden en hoe geweldig ze allemaal hun zakken hebben gevuld. De duivel zelf blijkt een zeer innemende persoonlijkheid, hartelijk, gezellig en vol humor en leuke anekdotes.
Aan het eind van een geweldige avond wordt Wouter uitgezwaaid door al zijn vrienden.
De volgende dag is het de beurt aan de hemel. Wouter zweeft op vleugels de hele dag van wolk tot wolk, er wordt harp gespeeld en Wouter kan de hele dag naar de aarde kijken wat daar gebeurt. Er heerst een serene rust en vrede, alleen is er geen partijgenoot te bekennen.
Die avond moet Wouter zijn keuze maken. Hoewel de hemel zeer aangenaam was, kiest hij toch voor de hel met al zijn vrienden. Petrus neemt hem meteen mee naar de hel en draagt hem bij de poort over aan de duivel. Deze opent de poort en Wouter krijgt de schrik van zijn leven. Het mooie witte zandstrand van gisteren is grauw en bezaaid met afval en olie. Er liggen dode dolfijnen en vissen. Uit loodgrijze wolken valt ijzig koude regen. De zee zelf is troebel, zwaar vervuild en stinkt. Geen vis te bekennen, en ook het koraalrif is weg. In de verte hoort Wouter zijn vrienden in zee schreeuwen. Hun perslucht is bijna op en ze hebben veel teveel lood om.
"Wat is hier gebeurd?" stamelt Wouter geschrokken. "Gisteren scheen de zon nog, aten we kreeft en kaviaar en vierden we het feest!" De duivel stapt naar Wouter toe, slaat een arm om hem heen, glimlacht en kijkt hem aan. "Ik zal het je uitleggen, jongen. Gisteren, mijn beste Wouter, was het nog verkiezingstijd. En vandaag heb je gekozen."
De politieke arena: te vaak een web van gebroken beloftes?