Ik kon nog ternauwernood mee met de treintaxi. De dienst zat er bijna op, en ik had het geluk dat ik dezelfde richting in moest als de onzichtbare klant.
,,Ze staat op haar vriend te wachten", verklaarde de chauffeur alsof hij zich namens haar verontschuldigde. ,,En die komt met de volgende trein."
Blijkbaar was betreffende trein lang onderweg. Mijn medepassagier wilde maar niet komen, en er meldden zich steeds meer reizigers bij de treintaxi. Ze moesten allemaal naar buitenstedelijke oorden. Ik hoorde Breda, Etten-Leur en Roosendaal voorbijkomen. De chauffeur legde met engelengeduld uit, dat de treintaxi zover niet kwam. Op verzoek rekende hij, even geduldig, voor wat het met de reguliere taxi zou kosten.
Geleidelijk werd de situatie duidelijk. De reizigers kwamen terug van het Guus Meeuwis-concert in het PSV-stadion, en de trein had onderweg panne gehad. Dus miste iedereen de laatste verbindingen. Vervangend vervoer was nergens te bekennen.
Rond de stationsingang nam het aantal groepjes gestranden toe. De meesten gingen maar zitten. Of ze vervoegden zich weer bij die ene, felbegeerde treintaxi, die ze niet naar huis kon brengen, maar inmiddels tot vraagbaak was uitgegroeid. Er werd heel wat afgerekend over maximale passagiersaantallen en gedeelde kosten. Maar alle taxi’s bleken chronisch bezet.
Eén stel moest naar het IBIS Hotel. Dat was te combineren met mijn bestemming, èn die van het onzichtbare meisje, dat nog steeds ergens op de trein van haar vriend wachtte. Dàt stel had dus mazzel.
De chauffeur besloot het vergeefs wachtende meisje te gaan zoeken. Hij haalde haar van verre, maar uiteindelijk keerde hij toch met haar terug. Ze betrad zwijgend, met gebogen hoofd, de taxi. Er viel even een pijnlijke stilte, alsof iedereen voelde wat er misgegaan was.
We vertrokken goddank. Het IBIS-stel rebbelde vrolijk over het concert, de toestanden op het perron en de voordelige boeking van het hotel die ze via de veilingensite hadden kunnen doen.
Het meisje dat vergeefs op haar vriend had gewacht zweeg al die tijd. Ze was wel op weg naar huis, maar ze was ernstiger ontheemd dan alle gestranden op het station, die elkaar tenminste nog hadden.