Het meest metropolerige aan Tilburg is momenteel de invasie van zwarte godsdienstwaanzinnigen. Het begon ooit met de rastaman die ons in de Heuvelstraat vrijwel dagelijks toezingt.Hij kruiste voor het eerst mijn pad in de Nieuwlandstraat, alwaar hij luid zingend en aanbidderige armbewegingen makend elkeen liet meedelen in zijn geloofsbelijdenis. Aan de overkant passeerden enkele giebelende meiden die spontaan zijn gezang begonnen te imiteren. De rastaman ontwaakte uit zijn trance. ,,Why are you imitating me?” vroeg hij boos aan de baldadige bakvissen. ,,Because your music makes me happy” ginnegapte de meest gevatte van het stel zich eruit. ,,I hope it does” repliceerde de rastaman en hij ging weer voort met zijn meditatieve geluidshinder. Want de rastaman is onverstoorbaar. Als zijn blik de jouwe kruist voelt het alsof hij dwars door je heen kijkt. Het is ook een trotse, vastberaden blik. Zijn soortgenoten die er de laatste tijd bij gekomen zijn hebben dat minder. De luidkeels psalmen zingende neger met het gele polsbandje waar ‘Love’ op staat maakt even veel lawaai maar beduidend minder indruk. Mensen grinniken eerder om hem wanneer de politie hem sommeert om door te lopen en een beetje te dimmen. En de rastaman met de Bob Marley-muts die enkele weken terug de terrassen op de Heuvelring terroriseerde imponeerde evenmin. Toen hij druk gesticulerend voor een terrastafeltje ging staan zingen maakten de gezetenen een wegstuurgebaar. De man ruimde prompt het veld. Bij de rastaman in de Heuvelstraat haal je dat niet in je hoofd. Daar is zijn blik te borend en te zelfverzekerd voor. Goed, die meiden die bij mijn eerste confrontatie met de rastaman waren, lachten hem wel uit. Sommige mensen zijn nu eenmaal traag van begrip. Inmiddels lijkt Tilburg echter doordrongen van des rastaman’s ongenaakbaarheid. Al zijn verschijningen bevestigen dat. Zoals vorige week, toen ik hem vanaf een overdekt d’Anvers-terras aanschouwde. Hij liep door de stromende regen. Maar waar andere passanten ineengedoken als een schildpadje met teruggetrokken kop liepen, liep de rastaman fier rechtop met een blik alsof hij alle elementen de baas was. Hij leek van alle passanten het minst nat te worden.
Geplaatst
Reacties
3 reacties op “Rastamannen”
Rastaman is van oorsprong een Angolees, heb
ik me laten vertellen. Het is dus geen
Jamaicaan.
Later heb ik me laten vertellen dat hij een
broer heeft Vincent (snoopdog) waar ik nog mee
heb samen gewerkt.
Ik heb Rastaman en Vincent alleen nooit bij elkaar gezien.
In elk geval is het een fraai figuur die
Rastaman. Hij heeft charisma.
Die bakvissen lachten hem toch juist helemaal niet uit Ko, of je moet het verkeerd schrijven voor mijn versta-baarheid.
Wel erg veul nostalgie hier momentalueel, ist nie? Ies niks mis mee hoor. Leuke stukken aardige schrijfsels. Best het heractualiseren waard. Ouwe bakken komen gelukkig ook steeds terug. Stukje herkenning en zo. Groot weette-nog-gehalte.
Groeten,
Theo.