In het stadsgezicht van deze week verandert de Korte Tuinstraat voor even in een strijdtoneel. Waarbij de strijd bij voorbaat al ongelijk is.
De vroeg kale jongen had een staartje dat net niet de juiste lengte had. Dat hebben sommige staartjes. Je kunt niet zeggen dat ze te lang of te kort zijn en toch hebben ze niet de juiste lengte. Ik zag hem door de Nieuwlandstraat fietsen, verbeten jagend op een donkerblauwe BMW die kort voor hem uitreed. Bij voorbaat een kansloze race, ware het niet dat de BMW in de Korte Tuinstraat vaart moest minderen vanwege het voor zich liggende verkeer. De vroeg kale jongen zag zijn kans schoon, spurtte de bijna stilstaande BMW voorbij, stapte af en gooide zijn rijwiel voor de wagen. De in lakleer en pantervel gehulde automobiliste stapte uit. Haar kleding paste net zo vanzelfsprekend bij haar wagen als de grijzemuizerige merkloze kledij van de fietser bij zijn rammelende rijwiel. ,,Mevrouw, u rijdt mij zojuist bijna omver!” begon de jongen beleefd-verontwaardigd. De wegpirate grauwde iets onverschilligs terug en maakte aanstalten om alweer terug in de auto te stappen. ,,Mevrouw, ik probeer een redelijk gesprek met u te voeren en u rijdt gewoon weg?” De chauffeuse stapte zonder iets terug te zeggen in en sloot haar portier. ,,Mevrouw, ik heb uw nummerbord genoteerd en ik maak hier werk van.” Steun zoekend bij de inmiddels toegelopen omstanders keek de fietser om zich heen. Maar meer dan toeschouwer leken de omstanders niet te willen zijn. En niemand was getuige van het voorafgaande geweest. De BMW startte. Snel hief de fietser zijn blokkade op door het rijwiel weg te trekken. ,,Goed zo!” riep een toekijkende mondain geklede huismoeder met aan de hand een fiets met kinderzitje met inhoud. ,,Gewoon doorrijen!” De fietser verloor zijn diplomatie. ,,Waar bemoei jij je eigen aan, kut?” schreeuwde hij. ,,Zeg, er zijn wel kinderen bij, hè?” antwoordde zij vinnig. Om vervolgens, net als de andere omstanders, haar weg te vervolgen. De fietser deed dat ook maar. Hij was niet overgekomen. Want je bemoeit je ergens mee of ergens tegenaan. Verspreken op zo’n moment is dodelijk. Maar bij sommige mensen gaat het altijd zo. Als je staartje niet de juiste lengte heeft staat dat niet op zichzelf.