Er bleek veel gebeurd te zijn in het leven van de kapster die ik uit het oog verloren had sinds zij niet meer op mijn vaste knipadres werkte. We troffen elkaar bij de bushalte in afwachting van de lijn die we beiden moesten hebben. Ik moest voor de krant naar Kaatsheuvel, zij naar haar geliefde in Loon Op Zand.
De krant en haar huidige vriendje vormden samen een goede aanleiding om over haar ex-vriendje te beginnen. Ze vroeg of ik onlangs die lange rits rouwadvertenties voor die ene verongelukte jongen had gezien. Er ging heel vaag een belletje bij me rinkelen.
,,Dè was dus mèn ex-vriendje” expliceerde zij het bruggetje. ,,Ik waar al un hallef jaor nie mir meej um, mar ik zèe toch wel geschrokke toen ik ut heurde. Want zunne beste vriend belde mèn op om te zegge dè-t-ie dôod was. Ik zeg: flikkert is un end op en toen hèk d’n hoorn d’r op geflikkerd. Mar toen belde ie weer op, himmól in traone. Jè, toen moes ik ut wel gelêûve.”
De begrafenis van haar ex-geliefde had diepe indruk op haar gemaakt.
,,Ze hadde tege z’n zusje gezeejt: ‘Z’n lichaom blèèft hier beneje, mar z’n zieltje gao naor bove.’ En daorom had ze op ut kèèrkhof twee ballonne vûr um opgelaote. En mee dè die ballonne naor bove ginge kwaam er unne regenboog aon d’n hemel.”
Ze liet de herinnering aan dit beeld even bezinken en vervolgde toen: ,,Dan gaode toch denke dè-t-er meer is!”
Gene zijde hield haar erg bezig.
,,Ik heb eene keer de tarotkaort laote legge. En die vraaw die die kaorte leej zeej: ‘Ik zie je opa. Ik zie hem om je heen zweven!’ Ik zeej: schaaj mar èùt, ik wil ut nie wete verders!”
Het auto-ongeluk van haar ex-vriendje had haar, ondanks haar geloof in een leven na de dood, wel meer tot nadenken over het onvermijdelijke einde gezet.
,,Ik lèèf voort van dag tot dag. Want ut kan zôo gebeurd zèèn meej oe, dè hèk naa wel geleerd. Want as ze oe nie neersteke dan rije ze oe wel kapot!”
Geplaatst