Het mocht natuurlijk niet blijven duren. Langzaamaan wordt de zandbak die Oerlesestraat heet, verhard en egaal gewalst.
De nieuwe bestrating nadert zijn einde. Een gelijkmatig grindpad rukt op richting Voltstraat, en de eerste trottoirbanden staan in onontkoombare stapels te wachten om in gebruik te worden genomen.
Gelukkig evolueert het kinderspel met de bestrating mee. Van de week zag ik bijvoorbeeld een paar kinderen met stokken op trottoirbanden krassen. En een meisje plaatste een zandtaartje op zo’n stapel gesteente. Het oogde als kleine protestacties tegen de teloorgang van hun speelruimte. Misschien zat dat er ook wel achter.
Maar uiteindelijk was het een poging tot een nieuw spelletje. Het ging gewoon door met allerlei vage, abstracte handelingen waaruit nieuwe kinderspelletjes ontstonden.
Zo zag ik onlangs een meisje met een onbestemd rubberen ringetje, dat ze op een goeddeels blootgelegd putdeksel deponeerde. Vervolgens ging ze afwisselend aan beide zijden van de straat handjesvol zand halen. Die ze telkens in het ringetje op het putdeksel aanbracht. Toen er, naar haar onpeilbare maatstaf, voldoende zand in het ringetje zat, ging ze steentjes sprokkelen, die ze in een kringetje binnen haar ringetje legde.
Kort daarna zag ik hetzelfde meisje met een groepje. Want je leert de kinderen, die in het straatbeeld meestal buiten je gezichtsveld vallen, allemaal kennen onder zulke omstandigheden. Zelfs de emmertjes en schepjes waarmee het terrein rond etenstijd bezaaid ligt, ogen op den duur als ouwe bekenden.
De kinderen renden, in een vage variant van tikkertje, achter elkaar aan rond een hoog boven hen uit stekende grindhoop, die voor deze dag de nieuwe tijdelijke attractie was.
Even later gingen ze, met uit het niets opgescharrelde stokken als ondersteuning, de grindhoop beklimmen alsof het een expeditie door de Drunense duinen betrof. Waarschijnlijk voelde de grindhoop voor hen werkelijk als iets dergelijks aan.
Eenmaal aan de top bleef één meisje even staan, turend naar de horizon die voor ons gewoon de Groenstraat is. Maar dat stukje straat moet voor haar net zo ver weg hebben geleken als de eindigheid van de speeltuin. De vindingrijkheid die deze speeltuin heeft aangewakkerd, is echter misschien nog niet verloren.