,,Wat ’n gedoe, hè?" sprak een inwoonster van de Jan de Rijpstraat, toen ze mij met mijn container de zandvlakte die de Oerlesestraat heet over had zien steken. ,,Ik hoop dat ’t gauw over is."
,,Maar voor de kinderen is het wel leuk", antwoordde ik. Ze gromde iets dat op een bevestigend antwoord leek. Want het valt, alle chagrijn over de wegwerkzaamheden ten spijt, niet te ontkennen dat de allerkleinsten de tijd van hun prille leventje hebben.
Met al die spelende kinderen op die autoloze, onverharde weg doet de Oerlesestraat vooroorlogs aan.
Het moet voor de kinderen een ongekende magie zijn om, recht van huis uit, in een grote zandbak te kunnen stappen. Elke dag, wanneer wegwerkers en graafmachines geweken zijn, nemen de kinderen de straat over. Er wordt veel gevoetbald, en met trapautootjes gecrosst. De zandhopen zijn zeer geschikt voor bergbeklimmen. Zo zag ik een meisje heuvel op heuvel af gaan alsof ze het een eindeloos berglandschap betrof. Zandhopen worden eveneens gebruikt om vanaf te glijden. Je ziet de spelletjes vanzelf ontstaan.
Van de week zag ik een jongetje en een meisje een zandkasteel bouwen rond een riooldeksel, waarvan het fundament door al het graafwerk goeddeels blootligt.
En ik meen dat het dezelfde twee waren, die een paar dagen daarvoor urenlang op een zandheuveltje zaten. Het jongetje gooide handjesvol zand door een stuk buis, waarna het in een emmertje terecht kwam. Er was duidelijk een nieuw spel in de maak, ware het niet dat het in de conceptfase bleef steken. Want na een tijdje gooide het jongetje de buis en het emmertje terzijde. Vervolgens ging hij van de zandheuvel afrollen. Het meisje volgde aarzelend zijn voorbeeld, maar uiteindelijk gaf ze de voorkeur aan ander tijdverdrijf. Dit behelsde vooral het oppakken van hoopjes zand, die ze daarna weer op de grond gooide.
De jongen en het meisje verkeerden in een klein wereldje, waarin de tijd voor eeuwig stil leek te staan. Dat er fundamenten voor een nieuwe straat werden gelegd, viel helemaal weg tegen het fundament voor iets dat waarschijnlijk zal beklijven als een vage, maar wel dierbare herinnering.