Het universiteitsterrein oogde tamelijk alledaags. Nu was ook gezegd dat er geen echte acties gevoerd zouden worden, maar ik verwachtte, op dagen waarop de studentenwereld in rep en roer was, toch tekenen van onrust.
Aanvankelijk meende ik die ook waar te nemen. Zoals bij de gemaskerde meisjes, die bij een standje flyers uitdeelden. Deze gingen echter over een bal masqué in De Boekanier. Dat kon ik overigens opmaken uit een gelijkgekleurde poster die bij de stand hing. Uiteraard kon ik geen flyer bemachtigen. Het promotieteam had mij, dwars door me heen kijkend, categorisch overgeslagen bij het uitdelen. Overpeinzend of ik dit een zegen of een belediging moest vinden, liep ik een spandoek tegemoet. Ik schaalde dit onmiddellijk in als een teken van protest. Het bleek echter een aankondiging van de open avond van Debatclub Cicero. Waarschijnlijk zouden de basisbeursbezuinigingen daar een gewild debatthema zijn, maar of je dit een indirecte protestactie kon noemen, was zelfs al discutabel.
En de aangekondigde stickers waarop zou staan dat Plasterk de pot op kon, kon ik op het toilet dat ik bezocht niet ontwaren. Op andere toiletten die ik steekproefsgewijs bekeek evenmin. Wellicht waren de stickers alweer verwijderd, of bestreek de stickeractie niet alle gebouwen. In elk geval leken de basisbeursperikelen deze ronde niet echt te leven in Tilburg.
Bij vorige edities van dit cyclisch terugkerende probleem was dit wel anders. Zo herinner ik mij uit de vroege jaren tachtig hoe studenten, tegen exact dezelfde bezuinigingsmaatregelen, een spandoek boven de poort van de Heuvelse Kerk hingen. Een verontwaardigd bejaard stel sprak de demonstranten aan over deze godslasterlijke actie. Ze legden, in goed onderbouwd querulantenjargon, verbeten uit dat het gericht was tegen het eliteonderwijs dat door de beurskortingen zou ontstaan, maar het wilde er bij het echtpaar niet in.
,,Jullie hebben de oorlog niet meegemaakt!" riep de vrouw woedend. ,,Jullie moesten eens meemaken wat wij meegemaakt hebben!"
,,Jullie moesten een flink pak slaag hebben!", maakte haar even woedende echtgenoot de discussie nog zinlozer.
,,En jullie moesten ze cremeren!", riep een wanhopige actievoerder.
Studiebeurskortingen zijn van alle tijden. Dat geldt ook voor de doodlopende debatten.