Geplaatst

WESPEN

Als het heter wordt, lijken de wespen zich ook sneller te vermenigvuldigen. Het terrasgemiddelde steeg deze zomer tot twee wespen per glas.
Aan de reacties op de rondzoemende wespen herken je de karakters. Sommigen wenden geïrriteerd het hoofd af, anderen proberen ze te verdrijven met bewegingen, die aan wegwerpgebaren doen denken. Of ze beginnen wild om zich heen te meppen, wetende dat ze daarmee de kans om aangevallen te worden alleen maar vergroten.
Zelf prefereer ik totale onverstoorbaarheid. Zo weinig mogelijk bewegen en zoveel mogelijk negeren blijft de beste remedie.
,,Dat jij dat kunt!" sprak onlangs iemand hierover op een terras aan de Spoorlaan. Zelf had hij tijdens ons gesprek voortdurend uitgehaald naar enkele wespen, die kennelijk meer in ons tafeltje zagen dan in alle omringende tafeltjes. Waar toch ook mensen zaten. Met aanmerkelijk zoetere drankjes. Want ik was al preventief aan de Spa Blauw geschoten.
De man tegenover mij bleef meppen, terwijl hij onafgebroken over het onderwerp door ratelde. ,,Je moet blazen, want daar kunnen ze niet tegen. Dan drijven ze op die luchtstroom weg. Of je moet zo doen."
Met zijn armen begon hij roterende bewegingen te maken. ,,Dan komt er een windcirculatie waardoor ze helemaal weggeblazen worden."
Tja, theorieën verkondigen is ook een manier om je nervositeit te kanaliseren.
Een andere variant op de wespenpestbestrijding is de sluipmoord met het bierviltje. Je wacht tot het beest diep genoeg in je glaasje hebt gekeken, en legt dan een viltje op het glas. Een langzame verstikking is het gevolg. Deze methode won deze zomer net zo snel aan populariteit als het wespenvolk aan populatie. Ik kan niet ontkennen dat ook ik me er eens aan bezondigd heb. Aan een terras op de Oude Markt zag ik echter de ultieme slachters aan het werk, in de onschuldige gedaanten van twee meiden waar Oude Markt en Piusplein mee overbevolkt zijn. De een had een wesp in een glas onder een viltje gevangen, de ander in een flesje met een omgevormd zilverpapieren mayonaisebakje. Twee moorden aan één tafeltje.
En de getuigen trokken zich er nog minder van aan dan de daders.