WICKES

Op weg naar huis bleef de miezerregen maar aanhouden. Zo’n miezerbui, die geleidelijk in je kleren kruipt. Dus liep ik de dichtstbijzijnde winkel binnen.
Videoland, aan het Koningsplein.
Ik dwaalde wat rond, zag dat ook hier de Blu Ray geniepig langzaam de DVD verdrong, en dacht aan de tijd dat deze videotheek All Video Systems heette. Voor Betamax-, VCC-, èn VHS-banden. Hierdoor maakten mijn gedachten een hinkstapsprong naar een videoband van de Dik Voormekaarshow, die ik hier ooit huurde. En dàt deed weer denken aan de Dik Voormekaarpoppen, die, eind jaren zeventig, op het Voltterrein de bouwmarkt van Wickes kwamen openen.
De poppen, hoog uittorenend boven een joelende kinderschaar, liepen handjes te geven. Veel meer konden ze ook niet. Ergens in de poppen werden bandjes afgedraaid met hun bekendste slogans. Zo zei Dik Voormekaar voortdurend ‘Belachelijk, hè’, meneer De Groot ‘Hallo fans’, Harry Nak ‘Nâh, ontzettend’, en Ome Joop natuurlijk ‘Nee, nou wordt ie mooi’. Bep en Toos waren er niet, al had de aankondiging dat wel gesuggereerd.
In het strottehoofd van elke pop zag je het gezicht van de bespeler. Daarnaast waren het B-versies, van een andere stof dan de TV-poppen. Dik Voormekaar had trouwens ook zijn hoedje niet op. Gelukkig was ik net jong genoeg om deze ontmoeting een zekere magie toe te dichten, en net oud genoeg om deze surrogaatpoppen niet als teleurstellend te ervaren. En net overrompeld genoeg om te vergeten mijn Dik Voormekaartekening te overhandigen. Want ik was ook weer net naïef genoeg, om niet te beseffen dat ze die nergens op konden bergen. Wel heb ik elke pop zeker vijf keer een hand gegeven.
Maar Wickes is allang weg, en de poppen liggen waarschijnlijk ergens te verstoffen.
Terwijl ik Videoland verliet, overdacht ik dit alles. Met terugwerkende kracht kreeg ik medelijden met die mensen in die poppen, die, waarschijnlijk tegen een geringe vergoeding, al die inmiddels verdwenen winkels hadden moeten openen, en telkens urenlang die bandjes met die kreten hadden moeten aanhoren. Mijn stemming voor deze dag leek bepaald. Maar dat kon ook liggen aan de miezerregen, die geleidelijk in mijn kleren kroop.