Op het eerste gehoor leek het groepje dat net iets te laat binnen kwam in de paarse MustSee-zaal, zich niet te onderscheiden van andere groepjes laatkomers: luidruchtig, en aanstellerig de aandacht van geïrriteerde omstanders opeisend.
Dit was echter geen reguliere aanstellerij. Een jongen in een ruiten jasje sloeg in zijn post-puberale profileringsdrang verder door. Hij ratelde constant quotes uit oude Indiana Jones-films op. Dit deed hij op zeer luide toon, afgewisseld met hijgerige lachjes. Hij kreeg zelfs van zijn metgezellen geen enkele respons.
Blijkbaar had hij zeer naar deze avond toegeleefd. Het was immers de nieuwe Indiana Jones die hier vertoond werd. Gedurende alle spotjes en trailers bleef hij luidkeels Engelstalige zinnetjes ventileren, welke vooral gericht waren tot ‘dr. Jones’. De overige bezoekers gunden hem de eer van hun ergernis niet, en deden net alsof hij niet bestond.
Toen de film aan ving, hoorde ik de jongen verder niet meer. Ik was hem eigenlijk halverwege het avontuur alweer vergeten.
Bij de aftiteling barstte hij echter weer los. Hij probeerde boven de muziek uit te schreeuwen, wat nauwelijks lukte, en veerde overeind uit zijn stoel. Hij maakte opzwepende gebaren tegen zijn medebezoekers, die dwars door hem heen keken. ,,Blijft iedereen zo suf zitten! Come on, come on!" schreeuwde hij.
Zijn vrienden probeerden op hem in te praten, maar hij ging alleen maar harder schreeuwen, en wildere armbewegingen maken.
,,Pas tegen het einde begint het vet te worden!" hoorde ik hem brullen. En: ,,Dat met die Russen, met die nazi’s, dat hadden ze eruit moeten laten!"
Zijn vrienden gaven het op, en liepen de zaal uit. De jongen bleef nog lange tijd rond hangen bij de rij waarin hij had gezeten. Uiteindelijk liep hij naar beneden, om vlak voor het doek tegen de aftiteling te schreeuwen. Niemand verstond hem.
Toen de muziek was afgelopen, riep hij tot de zaal met grotendeels lege stoelen: ,,Als ik de Lotto win, hè, dan huur ik Harrison Ford in, en dan maak ik een veel betere film!"
Aan het einde van deze zin schoot hij vol. Huilend blies hij, na de aftiteling, de aftocht.
Geplaatst