Geplaatst

CONTACTEN

Ineens was hij verdwenen, mijn buurman. Niet dat ik hem echt opmerkte toen hij nog wel naast me woonde, want hij leidde een teruggetrokken bestaan.
,,Op straot zulde men nie dikkúls zien", vertelde hij mij tijdens een van onze weinige gesprekken. ,,Ik zèè aatij mir op mun èège gewist".
Zulke volzinnen waren overigens ook al schaars. Zijn bijdragen aan conversaties behelsden vooral woorden als ‘Oôh’ en ‘inderdaad’.
Veel weet ik verder niet van hem. Terwijl hij toch als een rode draad door mijn familiegeschiedenis loopt. Want ik woon in het huis dat tot mijn zesde jaar mijn ouderlijk huis was. En ver daarvoor was het bovendien ook het ouderlijke huis van mijn vader. En toen was mijn buurman al mijn vaders buurjongen. Hij was destijds dan ook bij de begrafenis van mijn vader, waar hij tijdens de mis de meest lege kerkbank opzocht.
Toen ik hem naderhand voor zijn komst bedankte, sprak hij: ,,Dès nie mir as oewe plicht, hè."
Verder zag ik mijn buurman hoofdzakelijk vanuit mijn zolderraam, dat uitzicht bood op zijn achtertuin en zijn immense duiventil.
Op een dag zag ik hem zowaar de duiventil afbreken. Enkele dagen later bouwde hij een kleine volière op, waarin hij kanaries ging houden. Deze nieuwe hobby was echter van korte duur. Na enkele maanden zag ik hem de kanariekooi weer afbreken.
Vervolgens hing er een affiche met ‘Te koop’ voor het raam. Het huis maakte een verlaten indruk. Een geruisloos vertrek dat bij mijn buurman paste.
Maar vorige week trof ik hem in de binnenstad. Hij vertelde me dat hij verhuisd was naar een aanleunwoning. Niet ver uit de buurt. Met de omringende bewoners had hij nog niet echt contact gehad.
,,Kzèè aatij mir op mun èège gewist" herhaalde hij de rode draad van zijn levensloop nog maar eens tegen me. ,,Ik heb aatij mar wèènig kontakte gehad, want dan haawdet ut langste vol. As ge veul kontakte hèt, dan lôopt ut vanèèges unne keer spaak. Zôo zie ik ut."
Het was een onverwachte onthulling van de visie achter een solitair bestaan, waarin de wedstrijdduiven zijn voornaamste vrienden leken.