‘Politiekman’ klonk uit de speakers van de zweefmolen op het Willemsplein. Door de steel-achtige melodie had dit schier onbekende nummer van Doe Maar, in de context van de attracties, met terugwerkende kracht wel enige kermishitpotentie.
Alles leek bij elkaar te passen: het vrolijke Doe Maar-deuntje, de tekst die iedereen ontging, het gezapige tempo van de zweefmolen, en de glunderende gezichten van de kinderen, ouders en grootouders die erin zaten.
Eén passagier was echter een vleesgeworden stijlbreuk met deze entourage. Hij zat in zijn eentje in een gondeltje. Zijn gezicht ging grotendeels schuil achter een grijze baard, die ook nog eens een Sinterklaaslengte had. Bovendien droeg hij een grote bril met een zwart, hoornen montuur en sterk geslepen brillenglazen. Een grijs struikgewas, waar een neus en een bril uitstaken kortom. In zijn tot kraaloogjes vertekende ogen had hij een mistroostige blik.
Zijn grijze pantalon en zijn vale, beige regenjas hadden niet bijpassender kunnen zijn.
Op het Besterdplein kwam ik hem opnieuw tegen. Hij staarde naar de 55 meter hoge Booster Maxxx met een even mistroostige blik. Peinzend kauwde hij hierbij op een plukje baard.
Daarna zag ik hem nog eens voorbijschuiven toen ik bij ’t Kaasbolleke binnen zat. Hij keek even naar binnen. Hij had nog steeds dezelfde blik. En het viel me ineens op dat hij zijn vale, beige regenjas scheef dichtgeknoopt had. Dat kon er nog wel bij.
Hij leek mij een beschouwend type, een observator van het moderne leven dat hem volledig door de vingers glipte, maar waarin hij toch wilde blijven participeren. Alle kermismodegrillen trotserend, baande hij zich met zijn scheef geknoopte regenjas dus een weg door de massa.
Misschien was zijn ritje in de zweefmolen nog een poging tot aansluiting met iets. Of in elk geval een poging tot herbeleving. Waar de nostalgische kermis natuurlijk ook een plek voor is. Maar zijn blik in de zweefmolen sprak boekdelen. Op het Willemsplein kon hij de sprong terug in de tijd niet meer maken, op de rest van de kermis kon bij de sprong naar deze tijd niet meer maken. Hij zat overal net één knoopsgat naast.
Geplaatst