SPOORZONE

Misschien hadden ze bij de treintaxicentrale wel degelijk de intentie om binnen tien minuten een wagen te sturen. Ofschoon ‘tien minuten’ in taxicentralejargon meestal een half uur betekent. ‘Komt er zo aan’ staat voor tien minuten.
De wachttijd liep echter schrikbarend op. Wellicht stond de beloofde treintaxi ergens in de stapvoets rijdende colonne tussen de treintaxistandplaats en het Interpolisgebouw. Een typisch Spoorzoneprojectverschijnsel.
Twee jongens met moeizaam gekweekte vlassnorretjes werden er zeer ongedurig van.
,,Altijd hetzelfde met dat openbare kutvervoer!" gilde het ene vlassnorretje.
,,Schijtziek van, man!" beaamde het andere vlassnorretje.
Ze gilden nog wat tegen andere wachtenden, die deze hartenkreten voor kennisgeving aannamen.
Eindelijk arriveerde er een wagen. De vlassnorretjes, die de oudste rechten hadden, wilden instappen. De chauffeur stapte echter uit.
,,Jij denkt toch zeker niet dat jij er nog in komt, hè?" riep de chauffeur woedend tegen het ene vlassnorretje.
,,Ik ben hier nooit eerder geweest, man!" riposteerde het ene vlassnorretje.
,,Ja, helemaal niks, jij!" brulde de chauffeur. ,,Komt u maar, mevrouw!" sprak hij daarna op kalmere toon tegen een andere wachtende.
De verblufte vlassnorretjes hervatten even later hun tirade weer.
,,Hoe kan hij mij nou kennen? Wij komen uit Rotterdam, wij zijn hier nooit eerder geweest!" riep het ene vlassnorretje.
,,Als hij naar Rotterdam komt, zullen wij hem wel terugpakken!" kreeg het andere vlassnorretje een ingeving.
,,Ja, hij moet maar naar Rotterdam komen!" stemde het ene vlassnorretje jubelend in. ,,Dan slaan wij hem helemaal in elkaar, jongen!"
Rotsvast overtuigd van het gemak waarmee ze de chauffeur zouden traceren wanneer hij eens naar Rotterdam zou komen, verplaatste het ene vlassnorretje zijn aandacht naar een eveneens wachtend meisje dat naar muziek op haar iPod zat te luisteren.
,,Laat mij eens luisteren!" gebood het ene vlassnorretje.
,,Luister maar op je eigen iPod!" snauwde het meisje.
,,Heb ik niet" bekende het ene vlassnorretje.
,,Zelf kopen, hè!" rondde het meisje de conversatie af.
Een nieuwe treintaxi was nog lang niet in zicht. De twee vlassnorretjes haalden bij de stationsingang een paar Metro’s. Algauw waren ze elkaar ermee aan het meppen. Lachend, dat wel. Maar hun gelach kon hun verbetenheid niet verbergen.