Meestal zie ik hem in de bibliotheek gebogen over een krant zitten. Een klein, oud mannetje, voor wie elk confectiepak net ietsje te groot lijkt te zijn. Zijn bril is tijdloos gedateerd. De laagte van zijn scheiding roept het vermoeden op dat het haar op zijn schedel een camouflageflap is, maar het blijft door weer en wind hetzelfde zitten. Dus dat zal wel niet.
Verder weet ik niet veel over hem. Eén keer zag ik hem in het krantenhoekje van de bieb met zijn vuist op tafel slaan, toen aan een belendend tafeltje een paartje nogal intiem zat te doen. Hij brieste er nog iets bij in de trant van ‘potverdorie’. Zijn protestactie had weinig resultaat.
Verder zie ik hem overal rondlopen of rondfietsen. Altijd in slobberige herenkostuums; in de wintermaanden draagt hij daar een even slobberige overjas bij.
Afgelopen week, toen de drukkende hitte letterlijk de stilte voor de storm was, zag ik hem zowaar in hemdsmouwen rondfietsen. Hij had weliswaar een brede stropdas om, maar het was bijna een cultuurshock om hem zonder jasje te zien.
Hij parkeerde zijn fiets bij het plantsoen tegenover het terras van Langeboom. Waarschijnlijk zocht hij in deze verzengende hitte enige verkoeling onder de boom. Hij hield een opgevouwen exemplaar van De Pers onder zijn arm, die hij soms ter hand nam, en vervolgens weer onder zijn arm terugstopte. Hij keek met een weemoedig glimlachje uit over het terras, maar zou er duidelijk niet plaats gaan nemen. Hij staarde wat in het niets, keek naar links, keek naar rechts, hanneste nog eens besluiteloos wat met zijn krantje en stapte maar weer op zijn fiets.
Ik schat in dat hij ooit ergens een onopvallend baantje heeft gehad, en sinds zijn pensionering in de dagelijkse tredmolen van kranten lezen, rondlopen en rondfietsen zit.
Zo kon hij onopgemerkt oud en grijs worden. Niemand op het terras leek hem ook op te merken. Laat staan dat iemand iets merkte van de enorme kloof die er tussen hem en het terras gaapte. Zo staand bij dat plantsoentje, oogde hij onomkeerbaar afgesneden van het leven om hem heen.
Geplaatst
Reacties
2 reacties op “MANNETJE (1)”
…..aktetasje bij…
hij zit al sinds zijn ontslag in de bieb
zijn vrouw mag niet weten dat hij geen werk heeft
als ze naar zijn bankafschriften kijkt, weet ze het natuurlijk meteen
maar je zou het niet zeggen
als hij thuis is, is het een klein potentaatje
zijn vrouw mag helemaal niet in die bankafschriften kijken
Ik denk dat ik weet op wie Ko doelt, zo dolen er velen doelloos door de stad. Juist die mensen aan het woord te laten, dat lijkt mij leuk, dus niet erininterpreteren maar eens luisteren naar een waarschijnlijk eenzame medemens, die wellicht meer te melden heeft dan je zou verwachten (of juist niet…).