Gisteren riep de SP fractie nog om het aftreden van wethouder Aarts in verband met de daling van 700.000 buspassagiers. Nu blijkt de BBA die cijfers te hebben vernaggeld en vermoeden ze zelfs een stijging. Lekker is dat, staan wij mooi te kijken omdat een computernerd even de juiste knopjes niet kon vinden.
Andere fracties vonden onze eis om aftreden ‘overtrokken’ en wilde eerst een nadere analyse van de cijfers. Maar dat heeft niks te maken met het klungelige BBA-gereken. Hooguit zijn ze opgelucht dat ze hun wethouder nu niet hoeven af te vallen. Niet dankzij een ‘nadere analyse’ maar door meer geluk dan wijsheid.
In werkelijkheid is de politiek in Tilburg gewoon te schijterig om wethouders op het matje te roepen als daar alle aanleiding voor is. En die was er vrijdag, want zelfs bij navraag (ja natuurlijk doen wij navraag, we roepen niet zómaar wat!) hield de BBA vol dat er 7 procent minder reizigers waren vervoerd.
En toen de busboys maandag eindelijk hadden leren optellen informeerden zij wel de wethouder maar niet onze fractie. Dat was even slikken gisterenavond. We wachten nu maar even het definitieve rapport en de resultaten van het reizigersonderzoek af (komt in februari), want voor hetzelfde geld kopen ze bij de BBA in de tussentijd een nieuwe computer en ligt de zaak wéér anders.
Maar zo gaat ‘t: no pain, no gain, soms zit ‘t mee, soms zit ‘t tegen. Als wij voldoende reden hebben het gemeentebestuur ter verantwoording te roepen doen we dat en zullen we dat blijven doen. En als we eens op het verkeerde been worden gezet dan staan we weer op en gaat het leven verder.
Wat we niet zullen doen is net als de rest van de politiek zó bang worden voor ons eigen hachje dat we ons werk niet meer durven doen.