Schrijf eens over Moerenburg, was hier het verzoek.
Doe jij dan de oorlogsverslaggeving, vroeg ik. Helaas was interpellant daartoe niet bereid, maar of ik toch wél het verzoek van hém wilde honoreren: “een mooi stukje over Moerenburg”. Al twee keer eerder kreeg ik zo’n verzoek en zei ik ‘ja’.
Dus waarom nu niet?
In een bijdrage van veertig pagina’s liet ik in het boekje ‘de Tao van Moerenburg’ zelfs letterlijk de Moerenburgse natuur zelf aan het woord. “Mij spreekt het al een tale”, zo noemde ik mijn bijdrage die kennelijk zo sprankelend en bijzonder was dat de media verder in alle talen zwegen. Uitgebreid ook schreef ik over Moerenburg in de Moerenburg special van het blad ‘Tilburg’ (april 2006). Maar ik bleef waarschijnlijk teveel bij de realiteit, blies die onvoldoende op tot reclame en promotie. In elk geval kwam de gemeente later met een geheel eigen uitgave over Moerenburg (serie Tilburgse parken) met daarin niets over mijn eerdere biologische en historische informatie. Wel een door mij gemaakte en bij mijn artikel in ‘Tilburg’ gepubliceerde foto. Maar dan gehalveerd! Op het origineel zien we de topografische kaart van 1900 naast die van 2000, maar in het boekje “Landschapspark Moerenburg” alleen 2000. Paste soms het laten zien van die honderd jaar landschapsverandering niet in de campagnedoelen om dit danig door wegenaanleg, vuilstort en afvalwater gemaltraiteerde landschap nu op de kaart te zetten als “landschapspark”?
Ja, qua aandacht is er al jaren iets heel vreemds rond Moerenburg. Iets meer stroomopwaarts is/was achter het Leijpark bijvoorbeeld de natuur niet minder interessant, maar daar ging recent alles tegen de vlakte. Zelfs het historische en monumentale groen: levende herinneringen nog aan de destijds vermaarde uitspanning ‘De Snoek’, aan de loop van de Oude Leij en een oude loop van de Nieuwe Leij. Maar de aandacht voor de natuur hier en wat daarmee gebeurde werd alleen maar afgeleid naar de ‘vlag Moerenburg’.
En waarom werd ik voor het blad ‘Tilburg’ wél gevraagd voor een artikel over ‘Moerenburg’ en nooit voor een artikel over ‘natuur in de stad’. Waarom kreeg de voor contact met natuur juist zo essentiële natuur in de directe woonomgeving helemaal géén aandacht? En stel je voor dat je een boek uitgeeft over architectuur en een paar jaar later is de helft juist gesloopt! Waarom kreeg zelfs die realiteit wat betreft de Tilburgse stadsnatuur niet eens aandacht? Waarom reageerde het Milieucafé op mijn stadsnatuurboek met een al mijn publicaties zelfs verzwijgende column ‘Kuiperij’? En waarom daar wel het ene na het andere item over Moerenburg? Zelfs over stalletjes en bouwseltjes die daar bij de cultuur en historie hoorden, maar ineens omwille van ‘milieu’ afgebroken moesten worden.
Ikzelf wenste aan deze discriminatie van natuur in elk geval beslist niet meer mee te doen. Maar ondanks nadrukkelijk geweigerde toestemming werd later aan nóg schevere aandachtsverhoudingen toch ijskoud mijn naam verbonden! Zie ‘Debatstad Tilburg’. In die column vraag ik ook in hoeverre er gedebatteerd is, wordt of kan worden over de mate waarin het natuurgeld naar Moerenburg gaat, Moerenburg wordt uitvergroot en opgeblazen en waardevolle natuur elders zelfs totaal geen aandacht krijgt. Daarover ook schreef ik in mijn reactie op de Nota Biodiversiteit. Die reactie werd toen in de kopieën naar de raadsleden dusdanig verkleind en ‘bevlekt’ dat hij amper nog leesbaar was! En essentiële passages gewoon weggelaten.
Als onderdeel van de propagandaoorlog werd ik toen zelfs de raadszaal uitgestuurd! Alsof i k degene was die iets onoirbaars had gedaan! En op deze website werd onder de column ‘Tilburg aan de wieg van Shanghai’ de reactieknop dichtgedraaid. Ik stelde daar toch nog vragen over een en ander! Het is gewoon echt oorlog en over wat er werkelijk in Tilburg gebeurt kunnen en mogen raadsleden hun mond al niet meer opendoen. Achter de belofte ‘de Lindeboom terug’ lag in werkelijkheid de campagneafspraak “definitief afrekenen met de lindeboom”!! Maar raadsleden worden geïntimideerd, durven nergens iets van te zeggen. En zodoende de voortzetting van Nederlands oudste Vrijheidsboom nu al ten tweede male dood.
En meters naar de zijlijn verschoven ten gunste van het nergens in de plannen ooit genoemde Tilburgse reclamemiddel ter promotie van kruiken met sterke drank en Schrobbelèr in het bijzonder. En die vuile campagne en citybranding nu al twintig jaar. Maar wee degene die zijn stem nog verheft over de zo op alle fronten de dienst uitmakende T totaalcorruptie. Het is echt oorlog. Maar ik kan in oorlogstijd natuurlijk toch best iets moois over Moerenburg schrijven. Dus sluit ik af met een heel bijzonder Moerenburggedicht:
Moerenburg
Moerenburg, daar is nog zand
kom, steek je kop er in,
dan is er niets meer aan de hand
en de oorlog iets wat ik verzin.
Reacties
4 reacties op “Moerenburg”
Dag Henk,
Bedankt dat je aan mijn verzoek wilde voldoen.
Moerenburg, hek, braam en schuur,
En onkruid tot de rand
Maar financieel is het niet duur
Ik steek mijn handen in het zand
@Henk,
ik heb gehoord, al een aantal jaren geleden dat de klapekster was neergestreken in de moerenburg. Klopt dat en zit hij/zij er nog? En waar heb ik dan de beste kans om deze klapekster te zien?
Als je hier in de buurt nog een klapekster wil zien kun je dat beter proberen op de Neterselse hei, de Kampinase hei of de Regte hei. En dan in de winter, want de klapekster als broedvogel is helaas verleden tijd.
Een klapekster op Moerenburg is heel incidenteel. De kans dat je er daar een ziet is echt heel klein. Maar natuurlijk wel heel leuk als iemand dat dan toch meemaakt. En bleef die klapekster daar toen langere tijd zelfs zitten?
Ik heb er zelf niets over gehoord. Wel hoorde ik een paar jaar geleden van een klapekster die vlakbij de Rue vert werd gezien! Die zat toen zelfs in het Leijpark. Voor Henk Moller Pillot, die hier al jarenlang de veranderingen in de vogelstand bestudeert, voor het eerst dat hij de vogel daar zag.
Grote heidevelden met verspreide vliegdennetjes of wat berken en eikjes is het geëikte biotoop waar je ze hier in de winter nog kunt zien. Elders heel zeldzaam en bij hoge uitzondering.
Dag Henk,
Ik heb de TAO van Moerenburg nu thuis liggen en dat is genieten, bedankt!