Nu het transferium is afgeblazen zijn er zowaar langs de weg toch nog bordjes geplaatst. Van die nare, geelzwarte noodaanwijzingen bij opgebroken wegen, omleidingen of andere ellende die je liever niet tegenkomt. Van die akelige wegwijzertjes die je ineens een richting in sturen die je niet in wilt. Of zelfs leiden naar een opgeheven transferium! Tja, de communicatie deugde niet, zo is door iedereen wel toegegeven. Maar hoe nu verder? Doen we dit af als een toevallig ongelukje of gaan we het nu dan toch eindelijk hebben over de al jarenlang dooretterende reclame- en communicatiepraktijk in Tilburg, de grote, vuile corruptie?
Het is mooi dat zoveel mensen rond dat transferium nu met eigen ogen hebben gezien hoe de democratie een besluit neemt en vervolgens de gemeentelijke reclame en campagne daar dwars tegen in gaat en gewoon overheen walst. Maar was dat een toevallig incident? Toen ik het hier onder de aandacht bracht was het bij mij slechts een klein voorbeeldje van. Naar aanleiding van precies dezelfde praktijken bivakkeerde in 1994 zelfs al iemand in een bushokje voor het gemeentehuis, klonk in Tilburg het alarmsignaal: “onder deze corrupte omstandigheden kan ik geld niet meer beschouwen als wettig betaalmiddel”.
Het was na de Tilburgse primeur met het fenomeen “Groene Sinterklaas”.
Zijn milieupleidooi voor meer groen en minder reclame was zeer positief ontvangen. Duizenden Tilburgers plakten op hun brievenbus het cadeautje van de Groene Sint: de brievenbussticker “geen reclame”. En die moest gerespecteerd worden, bepaalde de gemeenteraad en ook via de gemeente worden verspreid. Maar wat gebeurde in werkelijkheid! In dezelfde kleuren, hetzelfde formaat en hetzelfde lettertype als de brievenbussticker lazen de Tilburgers ineens in een reclame als ‘nieuws’ brengend huis-aan-huisblad de kreet “Tilburg Moderne Industriestad”. Een duidelijke reactie op de Groene Sinterklaas, zo verklaarden meteen openlijk professionals in de ‘communicatie’. Niet minder reclame, maar méér reclame. Niet kiezen voor natuur en milieu, maar voor industrie en al haar moderne producten. Ook de gemeente nu als grote reclamezuil. Met zijn allen niet minder consumeren, maar méér consumeren.
Het lettertype van de gemeentevoorlichting zelfs het lettertype van het meermalen veroordeelde huis-aan-huisblad dat in Tilburg de reclamestrategie introduceerde van ‘reclame allemaal in de vorm van ‘nieuws’.
Pas later lazen we de nog ruigere realiteit achter die campagne gepresenteerd toen als ‘Tilburg op de kaart zetten’! Zonder enige uitleg naar gemeenteraad of bevolking begon Tilburg als eerste gemeente in Nederland met de niet misselijke en zeer omstreden reclamepraktijk van ‘citybranding’: een commercieel totaalpakket zelfs inbranden als “ziel” en “identiteit”. Tilburg was de eerste stad waar gemeente, bedrijfsleven, reclamewereld en lokale media schaamteloos hun krachten bundelden om te experimenteren met het in feite gewoon hersenspoelen van de eigen bevolking aangaande zelfs hun geschiedenis, symbolen, wortels en identiteit.
Onvoorstelbaar hoe dat in de praktijk in zijn werk ging. Maar laat ik me beperken tot de opvallende zaken in de sfeer van groen, natuur en milieu. Met bot geweld en grove leugens en manipulatie werd demonstratief afgerekend met wat eerder in die groene, niet commerciële sfeer eeuwenlang was beschouwd als ‘ziel’ en ‘identiteit’. Citybranding in de meest ruige vorm: op de eerste plaats heel nadrukkelijk en demonstratief omlaag halen van bestaande eigenheid en bestaande identiteit en symbolen. Oranjeboom weg, hier hebt u Oranjeboombier, Schrobbelèr enzovoort: nieuwe stadssymbolen in de commerciële sfeer. In de officiële gemeentelijke geschiedschrijving (‘Stad met een levend verleden’) werd na het kappen met de aanvankelijke auteur de Lindeboom zelfs letterlijk gewist uit de geschiedenis. Tot in de noten werden sporen uitgewist die anders wellicht toch nog zouden kunnen leiden naar literatuur nog over de Lindeboom en zijn buitengewone cultuurhistorische betekenis. Officieel mogen we zelfs de naam van de stad niet meer in verband brengen met tilia/lindeboom. En tot in het absurde gaan deze praktijken door tot op de dag van vandaag. Op een indringende alarmbrief naar de gemeente na 20 maanden nog steeds geen enkele reactie en geen woord in de krant. Ondanks de realiteit nu van drie dode bomen als Vrijheidsboom. En dan te bedenken dat destijds een briefje bij het reclamebeeldje van de plaatselijke alcohol- en horecabranche in de krant meteen meervoudig werd uitvergroot tot massaal volksprotest tegen mogelijke aantasting van wat na de moordaanslag op de Vrijheidsboom brutaal ineens werd opgeblazen zelfs tot “hét symbool van Tilburg”.
En zie wat nu omgekeerd de media-aandacht is wat betreft boekjes en pamfletten die al wekenlang zijn bevestigd op en aan de huidige Lindedrie-eenheid!
De ‘stadsidentiteit’ die Tilburgers op oude ansichtkaarten na de Lindeboom het meest verstuurden was het Wilhelminapark. Dus wat zagen we daar! Het park kreeg heel bewust de bestemming van gedoogplek juist voor totaal andere ‘cultuur’.
En vervolgens was de willens en wetens getolereerde verloedering zogenaamd het gevolg van het groen. Dát was verschrikkelijk, dát moest worden aangepakt.
En daarna kwam de gemeente met een T brochure over het park waarin nog eens extra alle eigenheid, cultuur en cultuurhistorie in de groene sfeer werd ontkend en verzwegen. De parkaandacht werd in voorlichting en praktijk demonstratief verlegd naar bebouwing, architectuur, speeltoestellen, de bomenwurgende verharding, straatmeubilair en dergelijke: van leven naar materie, producten van de ‘Moderne Industriestad’. Ter meerdere promotie van die nieuwe ‘cultuur’ en nieuwe ‘stadsidentiteit’ kwam de gemeente ook met een heel ander soort ansichtkaart: een kaart met daarop niets anders dan een hele grote, strakke, rechte T. En niet toevallig natuurlijk vinden we in het grote gemeentelijke geschiedenisboek via trefwoorden als “Wilhelminapark” en “Leijpark” niets anders dan daar ooit gesitueerde gebouwen en fabrieken.
Veel ernstiger nog was elders het lot van door Springer nog ooit ontworpen Tilburgse parken! Alsof schilderijen van Rembrandt werden overgeschilderd door Karel Appel, zo werd op alle Frankische driehoeken de stijl van deze nog altijd bekendste Nederlandse landschapsarchitect weggewist door de kille en agressieve anti natuurstijl van T en ‘Moderne Industriestad’, het zicht op groen vervangen door zicht op steen, staal en bebouwing. En die culturele kaalslag en groenagressie zo al jarenlang door de hele stad en naar raad en bevolking telkens gepresenteerd met de prachtigste groene termen en beloftes. Met name wat betreft toplocaties typerend voor Tilburg werd Tilburgs historie, karakter en identiteit uitgewist, begeleid met grote reclameborden met “T” en “Moderne Industriestad”. Beloofde inventarisatie van groene cultuurhistorie bleef ondanks jarenlang herhaalde beloftes systematisch achterwege, werd zelfs gewoon gesaboteerd. In de officiële geschiedschrijving van de gemeente kwam later de hele naam ‘Springer’ niet eens meer voor, de naam van de man die als geen ander Tilburg de identiteit gaf van “schôonste stad vant laand”. Nee, die hele uitdrukking mochten we niet eens meer associëren met groen, is exclusief nu gereserveerd voor de promotie van de nieuwe Tilburgse T identiteit, zoals T drinks, Toepertoetjes, VVV producten en kunst als het Draaiend huis met als voor- en achtertuin een kale ijzeren plaat.
Ondanks wensen en besluiten van bevolking en gemeenteraad gaat in Tilburg een geheel eigen buitendemocratische reclamemacht al jarenlang volledig zijn eigen gang. En laten we maar eens uitzoeken in hoeverre in het kader van die zogenaamde ‘citybranding’ subsidies, salarissen en reclamegeld niets anders zijn dan smeergeld, zwijggeld of geld om actief mee te participeren in valse voorlichting, volksmisleiding en massamanipulatie. Hoe ernstig precies is de situatie bij het Brabants Dagblad? Hoe ver reiken inmiddels overal de tentakels? Hoe zit het bij een podium zelfs als het Milieucafé? Minstens daar had toch een kritisch geluid nog moeten klinken of minstens één waakhond nog moeten blaffen. Maar ze gingen daar nota bene geld aannemen van en reclame maken voor ‘Tilburg Moderne Industriestad’. Met de aanvankelijke milieugeluiden was het toen afgelopen. En tegelijk ook met Henk Kuiper als vaste columnist. Zelfs een incidentele column van mij was er niet meer bij. En dat zonder dat mij ook maar iets werd gezegd of verklaard, laat staan dat ik als dank of afscheid nog iets kreeg, zoals vervolgens wél alle columnisten die na mij kwamen. In ruil voor subsidie van ‘Tilburg Moderne Industriestad’ moest het Milieucafé ineens doen alsof ik een zot was of zelfs een crimineel of milieuterrorist? Toen ik later mijn boek publiceerde over de Tilburgse biodiversiteit was nota bene de aandacht van het Milieucafé een column óver mij, getiteld ‘Kuiperij’ en met de overduidelijke boodschap ‘vooral niet serieus nemen’.
En al gebeurden daarna de meest ruige dingen met en rond de door mij beschreven biodiversiteit, in het Milieucafé geen enkele aandacht daarvoor. En de reactie op de toch niet misselijke meest recente gebeurtenissen rond het thema ‘biodiversiteit’ was blijkbaar eenzijdig weer het podium beschikbaar stellen aan de gemeente en de verkondiging van de op het gemeentehuis gepropageerde voorstelling van zaken
(zie derde reactie van een Milieucafébezoeker onder eerdere column hier).
Is de beerput zo langzamerhand niet gigantisch? En wat gebeurt er naar mensen die daarover hun mond toch nog open blijven doen? Er werd pas zelfs een inspreker de raadszaal uitgestuurd toen die alleen maar zijn inspreektijd ter beschikking stelde aan de raadsleden om een passage uit een naar de raad gestuurde brief te lezen!! En later bleek dat die passage zelfs uit de raadsstukken was weggelaten.
Maar demonstratief werd er gedaan alsof die inspreker niet deugde en die man degene was die ontoelaatbare dingen deed! En misschien dat straks ook reacties hier weer laten zien hoe in nog extremere mate wordt geprobeerd de zaken te negeren en hoe met nog weer ruigere ingrepen en nog zottere beeldvorming wordt geprobeerd juist mij verdacht te maken en de aandacht af te leiden van de duidelijke en voor iedereen waarneembare en verifieerbare feiten, de buitengewoon gore, vuile corruptie in Tilburg.
voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes (met links)
zie weblogoverzicht: A tot G , G tot M, M tot S en T tot Z.