De economie botst keihard op de grenzen van wat ecologisch mogelijk is zou je denken. Maar in Tilburg zelfs nergens de oproep "pas op de plaats".
Nee, ‘T bouwt verder’. En wat daarvoor moet wijken komt niet eens meer in de publiciteit. Dus neem ik hier in drie afleveringen de taak op me om een en ander in elk geval hier toch nog te documenteren.
In plaats van reclame voor T-plannen had het nieuws de afgelopen jaren ook kunnen zijn hoe schoolklassen op pad gingen om ‘sprokkels’ te verzamelen voor het kunstproject van Wapke Feenstra. Van die oogst kwamen diverse bloemen, blaadjes en takjes dan telkens bij de betreffende bomen en struiken op de website ‘huisboomfeest.nl’. Hét favoriete en meest geliefde sprokkelplekje voor zowel kinderen als begeleiders was het groen tussen het Piuskanaal en de Oisterwijksebaan. Daar had je nog variatie en biodiversiteit.
En juist daar werd over tientallen meters de strook langs het kanaal ontdaan van kardinaalsmuts, kornoelje, katwilg, kronkelwilg, schietwilg, berk, iep, vogelkers, Gelderse roos, Spaanse aak en zelfs tientallen jaren oud struweel van grauwe wilgen. Schuil- en broedplaatsen voor fuut en ijsvogel werden als afval afgevoerd. Nog minder was het respect voor varens, moerasspirea, melkeppe, engelwortel, teunisbloem, honingklaver, paarse knoop, koninginnenkruid en andere juist hier nog voorkomende bijzondere ‘stadsplanten’.
Dat dit gebeurt is nog tot daar aan toe, maar hóe het gebeurt! Het boekje ‘Piushaven levende have’ laat zien en meldt expliciet dat dit gedeelte de meeste kwaliteit heeft. Dan is het toch nieuws zou je denken als dat juist rigoureus en als eerste op de schop gaat? Dan is het toch nieuws als die plannen zijn afgewezen door de Adviescommissie Stedelijk Groen en er op deze manier ondanks nog beloofd overleg wordt doorgedouwd?
Maar in het Milieucafé kwam het boekje ‘Piushaven levende have’ al niet eens op de agenda. Daar kregen we op het podium reclame voor de kanaalverbreding en ruimte voor dat soort zaken bepleitende politici en projectontwikkelaars. Wat betreft stadsnatuur niks aan de hand, alles prima geregeld, was het beeld dat ze daar pas weer zonder enige kanttekening mochten neerzetten.
En ondertussen waren uit een prominent stukje stedelijk groen zelfs de mussen verdwenen. ‘Allemaal de schuld van de sperwer‘, zo bleven in een eerder geval in het Milieucafé de feitelijke oorzaken buiten beeld. En geen woord later over de hier toen nog uitgelegde andere kant van dat verhaal. Toch is die kant van het verhaal overduidelijk nu in Jeruzalem en langs het Piuskanaal. Op traditionele mussenverzamelplaatsen is geen mus meer te bekennen. Omdat daar sperwers langskwamen? Nee, vandalen met bulldozers, drilboren en kettingzagen! Zelfs het bosje waar nog ringmussen kwetterden werd gesloopt. En wat hoor je over die T praktijken nog via kanalen die zich laten subsidiëren en betalen door het conglibberaat gemeente/reclamecollectief T? Helemaal niets. Maar het is toch echt gebeurd in Tilburg.
(dit stukje was al een week eerder geplaatst, maar per ongeluk blijkbaar weer gewist)
Zie voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes:
‘Van Adje tot Lindeboom’
‘Van Mall tot Zot
‘Van Mall tot Zot (vervolg)’