Moet Jan Hamming stoppen? Vreeman? Die vragen waren hier amper gesteld of de voorzitter van de enquêtecommissie stopte!! Midden in een zware MIDI-lifecrisis de pijp niet aan Maarten, maar de pijp helemaal uit. En dat terwijl de hamvraag, of wellicht zelfs Hammingvraag, hier nog niet eens was gesteld: Moet Henk Kuiper stoppen?
Een vraag die in 2006 al meteen werd gesteld door het Milieucafé. Een speciale column, "Kuiperij", werd helemaal gewijd aan mij: geval apart dat zijn huur niet meer betaalde, het halve stadhuis op stelten zette, sinds zijn puberteit niet meer van mening was veranderd en zo nog wat beeldvorming. Allerminst was ik schrijver van boeken over Tilburg of stukjes op Tilburgz. Laat staan dat die aandacht verdienden of dat ik daarmee door moest gaan.
Later was Michel Jehae hier nog duidelijker: "Henk, hou nou eens op met je verhaal van 30 jaar geleden. Het is 2007. Tweeduizend en zeven!".
En nog 2½ jaar ging ik door. Twee en een half! En ondanks nog meer Gouden Loekies en nog meer reclame voor reclame bleef in mijn overtuiging reclame een ernstig milieuprobleem en ‘milieu’ meer dan de latere reclame-invulling. Tot ergernis van Milieucafébaas Jehae. "Je moet maar durven om reclame te vergelijken met het beleid van Goebbels", zo suggereerde en verfoeide hij hier zelfs een vergelijking die ik niet eens had gemaakt. Wat vond hij eerder dan wel niet van die dikke letters "pro-Duits" boven een foto in de krant van mij in de Lindeboom? En van de Industriestadcensuur die daarna geen correcties tolereerde? Maar hij weigerde verder te reageren op geitensokken van dertig jaar over de datum! "Kuiperij", herhaalde alleen nog een medewerker.
Te min om inhoudelijk op in te gaan was vervolgens kennelijk ook het oordeel van de fractievoorzitster van Groen Links. Met rare stempels en etiketten distantieerde ook zij zich. Ik, "Henk Kuijpers", maakte hier de dienst uit, had als drijfveer een soort lol om mijn gelijk te halen en was tegen de vrijheid van meningsuiting! En dan nog eens de ervaringen buiten deze site met ‘groene’ mensen die ik juist vertrouwde, als bondgenoot beschouwde. Op een toch tot reacties nopende alarmbrief kreeg ik na een complete communicatiestop anderhalf jaar later nog eens de verantwoording dat het mij alleen maar om geld ging. Ja, wie baan, subsidies enzovoort op het spel zet om onbetaald toch te wijzen op Tilburgse Toestanden, die is het om geld te doen!
Het spijt me, maar ik voel me gewoon dusdanig verraden dat ik al tijden zelf nu ook op mensen en initiatieven alleen nog maar wantrouwend reageer of vooral helemaal niet.
Mijn welgemeende excuses. En echt de hoogste tijd dus voor andere ervaringen dan geconfronteerd worden met Tilburg, de Tilburgse schijndemocratie en de discriminatie van alles wat minder strak, hoekig en rechtlijnig is dan het logo van de T-dictatuur. Aandacht voor mallversaties, reclamecorruptie en heftige zaken als citybranding T en de gevolgen voor TILburg (zie ook fotobijschrift!) is niet alleen de verantwoordelijkheid van mij.
Wat moet ik bovendien nog als wat ik hier schrijf en constateer tot in het absurde verder alleen maar wordt genegeerd en doodgezwegen? Wat moet ik nog als door mij als bijzonder en waardevol beschreven Tilburgse zaken of zelfs symbolen van de stad vervolgens juist worden gekapt, doodgespoten en vervangen door steen, staal, plastic en extra T-reclame?
En wat als zelfs groene clubs dan hun mond niet meer open doen, meemarcheren met de T?
En dan wordt hier ook nog eens de reactieknop dichtgedraaid, speciaal ruimte gemaakt voor de reclame als ‘nieuws’ brengende Tilburgse censuurkranten en censuur verder gereduceerd tot het fatsoen om onze vorstin niet af te beelden als naakte, seksueel opgewonden mannetjesaap.
Ik blijf ervan overtuigd dat ik heel veel in en voor Tilburg had kunnen doen. Maar het op verzoek van de gemeente Utrecht schrijven van een Utrechts bomenboek was hier zogenaamd zelfs een verzinsel om nog serieus genomen te worden ook. En wat als aan het in stand houden van dat soort beeldvorming waarmee ik decennialang ben genegeerd en uitgeschakeld zelfs groene clubs vijftien jaar later nog gewoon meedoen? Uiteindelijk houdt het dan toch een keer echt op, heeft het geen zin je nog langer te verzetten tegen de anti-natuurcampagnes, Moderne Industriestad en het reduceren van Tilburg tot het commerciële plaatje T.
Moderne Industriestad, reclamecollectief T, gefeliciteerd. Tilburg vaarwel.
Bij deze de pijp aan Maarten, Marjo, Milieucafé enzovoort.
Foto: De Lindeboom in de zomer van T 2009. De boom (bomen) bijna kaal en al bijna helemaal doodgedroogd. De boom ook zonder de bescherming van het oude hek, zonder speciaal snoeimodel en zonder ook maar enige informatie over de buitengewone betekenis als Oranjeboom, Vrijheidsboom, Gerechtsboom, Levensboom of verwijzing naar de herkomst van de naam Tilburg (tilia/lindeboom). Het planten ook niet uitgesteld tot na de T-campagne, zoals het Lindefonds vooral ook adviseerde. Op hun alarmbrief over de voortgaande campagnepraktijken en vuile reclamestrategieën nog steeds geen enkele reactie zelfs.
En het nieuws in de campagnegelieerde media: hotel ‘de Lindeboom’ heet straks City Hotel. En dan straks, vijftien jaar na de Industriestadcampagne, natuurlijk weer het nieuws "lindeboom ter ziele" op en als het hoogtepunt van het inbranden van de nieuwe stadsidentiteit T.
Zie voor overzicht per onderwerp van eerdere stukjes:
‘Van Adje tot Lindeboom’
‘Van Mall tot Zot
‘Van Mall tot Zot (vervolg)’