Kyrië Elyïson

In Bergeijk wordt het nog altijd luidkeels bezongen: "het gerstebier van Kyrië, Elyïson". Het is nog steeds het triomfantelijke slot van ‘Het hermenieke van Bergeijk’ dat zo schôon speulde toen radio Bergeijk nog niet eens bestond.
Ja, het refrein stamt zelfs nog uit de tijd van de Keltische koning Kyrië.
En die oude sage over Kyrië is vooral voor Tilburgers buitengewoon inspirerend.

"Crisis", "depressie", zo klonk het in het Kempenland van koning Kyrië, nadat Romeinse troepen de heilige eiken hadden gekapt en de geliefde koning veroordeeld tot ballingschap. Terreur en tirannie teisterden de bevolking die ook nog eens werd geplaagd door tyfus, tetanus en andere Romeinse virusimport. De hele economie was ingestort en met grote weerzin dronk de bevolking voortaan het gegiste nat van zure Romeinse druiven.
Wat verlangde iedereen terug naar de tijd van koning Kyrië.

"Zo kan het niet langer", zo erkende ook het Romeinse triumviraat Paxvirus, Baxillus en Streptococcus. "We zullen op de urnenheuvel de Eik van Kyrië weer terugplanten. En dan organiseren we rond die bergeik een geweldig feest ter ere van de verjaardag van de oude koning Kyrië". De mannen trommelden daarbij vrolijk op hun gezamenlijke testudo: hun
aaneengeschakelde schilden.
Maar sommige bewoners hadden zich verdiept in het nieuwe bestuurlijk model ‘Regere manipulare est’. Dus begrepen ze de feitelijke bedoelingen en vroegen in een brief: "Hoe wordt die verjaardag dan precies gevierd, worden de uitnodigingen wel bijtijds verstuurd en vergeten jullie de monniken van Tongelre niet, de bisschop, de Kyrische barden, de kroonprins, de oude druïden? En is er gerstebier? En wie gaat die Vrijheidseik straks planten. En wat gaat die dan zeggen?"

Op de brief kwam echter geen enkele reactie. Daarom volgde er nog een brief. Maar die was amper de deur uit of het verjaardagsfeest van de oude koning van Kyrië was al voorbij! En dat terwijl niemand een uitnodiging had gekregen, zelfs niet de koning zelf! De nacht tevoren was er op de muren van de regeringsgebouwen tussen gehate belastingwetten een kleitablet geplaatst met twee regeltjes over het zogenaamde feest. En dat vond dan al plaats om negen uur de daaropvolgende ochtend en was een uur later al weer afgelopen. Niemand van de bevolking had er dus bij kunnen zijn. Niet één klok had geluid, niet één trompet geschald.
"De verjaardag van koning Aap", zo hadden de Romeinse machthebbers smadelijk gelachen. "En die misvormde eikensprieten: geplant door een grafdelver, een schurftige slaaf! Haha.
Wat een armoedige vertoning, wat een zielig feestje: een perfect geregisseerde aanfluiting!
En in de collaborerende dorpen roepen ze nog ‘hoera’ ook. Nou, over drie weken zullen we ze eens laten zien wat blijkbaar wél reden is voor een feest: tweehonderd dagen overal nu in het land het teken van onze macht".

Maar toen gebeurde er iets waar de bezetters niet op hadden gerekend. Al waren de geplante eikensprieten nog zo miezerig en mismaakt, dichters declameerden er hun gedichten, barden zongen er hun liederen en oude druïden vertelden er hun verhalen. En zo ging iedereen weer beseffen wat er was gebeurd met de Vrijheid en de Vrijheidsboom. Er groeide een trots, een zelfbewustheid en een verzet waartegen geen Romeinse bezetter bestand bleek. "Kyrië Elyïson", zong het volk. En bevend van angst bliezen de bezetters de aftocht, volgens de verhalen zelfs met hun testikels tussen de testudo’s. En rond de Vrijheidsboom zong de bevolking nog eeuwenlang over de herwonnen vrijheid en "het gerstebier van Kyrië, Elyïson".