"Je gaat hier toch niet weer in dat bushokje zitten?". Wethouder Jan Hamming kreeg van schrik een dubbel zo grote neus, toen hij mij vorig jaar toevallig trof voor het gemeentehuis. Hij herinnerde zich nog terdege hoe ik destijds uit protest tegen de campagne ‘Tilburg Moderne Industriestad’ pal voor het gemeentehuis
het bushokje van Beljon als woning inrichtte. "Ik sta naar die bloeiende judasboom te kijken", zo stelde ik hem gerust. Maar inmiddels zijn mijn geldproblemen dusdanig dat ik binnenkort op straat sta. Verantwoordelijk voor mijn financiële situatie is de gemeente. Dus wat is er logischer dan dat ik voor het gemeentehuis ‘mijn’ bushokje weer betrek?
"Onder deze corrupte omstandigheden kan ik geld niet meer beschouwen als wettig betaalmiddel", zo alarmeerde ik destijds. De corruptie was echter dusdanig dat over die corruptie niets in de publiciteit kwam. "Woonachtig in een bushokje" en bezig met "een poging om zonder geld te leven", zo was ik in de krant alleen maar zelf het probleem, kwam ik alleen maar zelf in de publiciteit. Toch heb ik toen ter plekke heel wat duidelijk kunnen maken. En binnenkort hoop ik dus weer present te zijn. Ik weiger namelijk een uitkering aan te vragen zolang er bij de gemeente nog onbetaalde rekeningen liggen. Naast het Lindefonds (zie schadeclaim Lindefonds) kan nu ook Stichting Stadsbomen Tilburg mij niet meer betalen. Een rekening voor door mij verricht werk wordt door de gemeente gewoon niet betaald.
Wat de gemeente wél betaalde zijn de ambtenaren die mijn werk gewoon nog eens over gingen doen en door mij als waardevol geregistreerde bomen allemaal weer afvoerden, mijn werk weer ongedaan maakten. Duur betaald werd zelfs een externe deskundige die door mij genoteerde en beschreven monumentale bomen op verzoek de kwalificatie gaf van ‘niet levensvatbaar’ en ‘niet te handhaven’. In plaats van salaris aan mij moest Stichting Stadsbomen toen betalen voor nog een derde deskundige om mijn bevindingen bij de gemeente als serieus erkend te krijgen (zie ‘Kundig en deskundig in Tilburg‘, ‘Juist geïnformeerd?’ en Juist geïnformeerd 2). En ook al verklaarde die man de bomen door mij wel degelijk juist beoordeeld en terecht geregistreerd, de gemeente weigert Stichting Stadsbomen (en indirect dus mij) te betalen. Ze weigeren te betalen voor bomen die zij zelf inmiddels (wel betaald) van de door mij aangeleverde lijst weer hebben afgevoerd of zelfs al gekapt.
Met geld worden zo precies de verkeerde dingen gestimuleerd. Het meest krankzinnige voorbeeld is natuurlijk de nu al jaren lopende campagne om in Tilburg de betekenis van het naar leven verwijzende begrip ‘til’ helemaal weg te poetsen en te vervangen door de materie en commercie propagerende ‘T’. De schade van zo’n campagne is nauwelijks in geld uit te drukken, maar het Lindefonds (‘zie schadeclaim Lindefonds’) heeft nog geen cent vergoed gekregen wat betreft met name mijn inspanningen om valse, gemeentelijke T-voorlichting te corrigeren en schade door de T-campagne waar mogelijk nog te compenseren!
Binnenkort bivakkeer ik dus weer voor het gemeentehuis. Als ik daar dan Jan Hamming weer tref, kan ik hem een eenvoudig onderdak aanbieden en misschien zelfs een kussen of klapstoeltje. En is hij wethouder van Financiën geweest? Nou dan moeten we binnenkort in dat bushokje toch nog eens samen van gedachten wisselen over geld en wat daarmee in Tilburg wel en niet wordt gefinancierd en gestimuleerd.