Culturele manifestatie 2

Waar is Groen Links, waar is het Milieucafé, waar is Duurzaam Tilburg? Waarom doen die hun mond niet open? Waar is het nog niet gecorrumpeerde deel van de gemeente? De zogenaamde “culturele erfgoedmanifestatie” blijkt bij nader inzien nog veel zotter en erger dan we al dachten. Dit artikel zal hier ongetwijfeld de nodige minpunten scoren, maar iemand moet toch minstens voor het nageslacht registreren wat er in Tilburg precies gebeurde in de zogenaamde ‘week van de biodiversiteit’.

Het gebeurde in 2010, vijf jaar na het uitkomen van het boek over biodiversiteit in de stad. Op dat boek was onmiddellijk gereageerd met gifspuit, kettingzagen en ruige acties in de in het boek beschreven groene corridors. De beschreven biodiversiteit mocht blijkbaar niet eens in de openbaarheid, evenals wat er daarna allemaal werd gesloopt en gekapt. Zou de inhoud van het boek in 2010 dan eindelijk in de publiciteit en de aandacht mogen, zouden de beschreven essentiële corridors voor de biodiversiteit in die week van de biodiversiteit dan eindelijk aandacht krijgen?
Nou en of. En hoe!

“Hier zou gebouwd kunnen worden”, zo stond er op grote borden voor de laatste stukjes groen die nog resteerden van de vroegere ‘Groene Long”. En wat stond er met grote letters op een groot bord voor de beschreven groene corridor vanaf de Ringbaan Oost naar het Quirijnstokpark? “Hier zou gebouwd kunnen worden”. Voor de restanten van de in het boek beschreven corridor van het ‘Quirijnstoktracé’ propageerde een groot bord eveneens bebouwing. Zelfs tussen de monumentale bomen van een oud Springerplantsoen en een monumentale begraafplaats stond op een groot bord: “hier zou gebouwd kunnen worden”. Pal ook voor het groen van de in het boek beschreven groene corridor langs de Ringbaan Zuid was de boodschap in de week van de biodiversiteit: “hier zou gebouwd kunnen worden”. Als kern van een belangrijke corridor langs de spoorlijn was in het boek speciaal het oude ‘van Gend en Loos terrein’ uitgelicht. En wat stond dáár op een groot bord in het groen?
“Hier zou gebouwd kunnen worden”! Ook op andere plekken met bijzondere spontane natuurontwikkeling en biodiversiteit borden juist met de tekst:
“hier zou gebouwd kunnen worden”.

Op een bord aan de voet van de Westpointtoren lazen we: “Hier werd gebouwd een kantoorgebouw en een garage”. Maar dat bord was niet voor de betreffende bebouwing geplaatst, maar aan de overkant van de weg, aan het begin van het Cobbenhagenpark, eveneens een in het boek beschreven groene corridor.
Die borden – met uiteraard allemaal een vette T – werden zoveel mogelijk in en langs het groen geplaatst! “Hier werd gebouwd een sportpark”, zo stond er voor de monumentale eiken van de oude rijksstraatweg naar Goirle. En “hier werd gebouwd een villa”, zo stond aan de overkant op de plek waar juist de restanten van een unieke en deels nog bestaande tuin de enige nog zichtbare herinneringen waren.
Maar natuur en groen moest in die dagen nadrukkelijk en demonstratief ontkend en genegeerd worden. De borden stonden nota bene allemaal langs de Ringbanen, die stadplanoloog Rueckert destijds juist had bedacht en aan had laten leggen als “een groene wandeling”. Maar dit groene verleden en die groene oorsprong werd niet alleen totaal verzwegen, maar zelfs helemaal omgedraaid. Groen had zogenaamd nooit meegeteld en telde nu helemaal niet meer mee.

Deze invulling van de week van de biodiversiteit werd dan gepresenteerd als afkomstig van wat zich onschuldig presenteerde als een soort idealistische “Stichting Straat”. Maar de feitelijke ideeën en het grote geld voor deze geraffineerde reclame bleken direct en indirect afkomstig van architecten, bouwbedrijven, projectontwikkelaars en met een grote ‘T’ zich toen manifesterende ‘stadpromotie’ die zelfs verantwoordelijk was voor het uit de gemeentelijke geschiedschrijving wissen van de Lindeboom.

(En over het feitelijke thema biodiversiteit publiceerde de gemeente op de gemeentepagina in de Koerier een berichtje met zelfs extra kleine letters en zonder kop. En huis aan huis verspreidde de gemeente een foldertje waarvan meteen al de opmaak en lay- out de bevolking duidelijk moest maken dat dit onmiddellijk in de prullenbak kon.)