Tilburgse politici. Door en door fatsoenlijke mensen. Tenminste, dat dacht ik. Op donderdagavond 6 juli heb ik mijn mening daarover iets moeten bijstellen. Toen werd er een voetbalwedstrijd tussen lokale politici en medewerkers van de plaatselijke media gespeeld. Al sinds 1969 is dit een jaarlijkse traditie in Tilburg. Donderdagavond vond de 38e editie plaats en ik had de eer om uit te komen voor het team van de media. Het werd een indrukwekkende belevenis. Uiterst indrukwekkend. Op 9, 16, 23 en 30 juli en 6 en 13 augustus doe ik verslag van mijn ervaringen rondom en tijdens dit beladen duel in het Willem II-stadion.
Door de speakers galmt Eye of the tiger van Survivor als beide ploegen het veld op lopen. Ik ben verbijsterd over de enorme hoeveelheid toeschouwers. De tribunes zitten vol met ambtenaren, politici die dit jaar buiten de selectie van Vreeman zijn gevallen, en overige belangstellenden.
Al snel na de aftrap van de wedstrijd door voormalig sportwethouder Loet Visschers blijkt dat de politici de wedstrijd zeer serieus nemen. Ze zijn gretig, agressief in de duels en dringen hun tegenstander ver naar achteren. Hamming lijkt gelijk te krijgen met zijn opmerking vóór de wedstrijd dat ‘er chemie in dit team zit’. Binnen vijf minuten wordt ook duidelijk waarom Van de Ven mij apart heeft genomen. Tijdens één van onze schaarse aanvallen in die fase van de wedstrijd geeft Van de Sanden mij een perfecte voorzet, die ik wil doorkoppen naar Titane. Helaas zit Janssen ertussen. De bal bereikt daardoor niet mijn hoofd, de elleboog van de CDA-wethouder doet dat wel. Terwijl ik op handen en knieën op het veld zit, ziet het even zwart voor mijn ogen. Scheidsrechter Brugt Groenevelt, in het dagelijks leven woordvoerder van de gemeente Tilburg, heeft niks gezien en laat gewoon doorspelen.
Als ik weer enige tijd op de been ben, zetten de politici een aanval op. De bal komt via Van Esch terecht bij Smolders, die aan een soloactie begint. De LST’er stuurt Pijnenburg het bos in en mag van onze verdediging ongehinderd doorlopen tot aan de rand van het strafschopgebied. Daarvandaan vuurt hij een snoeihard schot af. De bal belandt met een duizelingwekkende vaart in de kruising van het doel van Van Kuijk. De doelman moet nog aan zijn duik beginnen als de bal de touwen al heeft geraakt. Het is 1-0 voor de politici en Smolders wordt gek van blijdschap. Hij loopt met zijn rechterwijsvinger in de lucht meteen op Vreeman af en springt in de armen van zijn coach. Die geeft hem een dikke knuffel, terwijl Van Berkel Pijnenburg uitfoetert. "Dat was jouw man!" Pijnenburg op zijn beurt geeft Van Berkel en Waalen de schuld van dit snelle tegendoelpunt. "Die gozer loopt dertig meter in zijn eentje op het doel af. En jullie staan daar uit jullie neus te vreten. Bedankt!" Kortom, de sfeer in het mediateam wordt er niet beter op en even vrees ik dat we worden overlopen. Gelukkig valt dat mee. Weliswaar zit de schrik er goed in, maar iedereen lijkt zich de woorden die Van de Ven voor de wedstrijd sprak, te herinneren: "Behoudt de rust in het spel, ongeacht de stand!" Naarmate de eerste helft vordert, durven we zelfs weer aan aanvallen te denken. En ga ik regelmatig het duel aan met Janssen. Dan moet ik de lucht in springen om mijn enkels te sparen. Meestal lukt dat, maar soms weet Janssen mij flink te grazen te nemen. Zo voel ik halverwege de eerste helft na een duel met hem een vlammende pijnscheut in mijn linkerenkel. Gelukkig kan ik weer verder dankzij de goede zorgen van freelance-journaliste en fotografe Debby Struijk, die deze wedstrijd onze verzorgster is.
Doordat ik zo gefixeerd ben op lijfsbehoud, kom ik nauwelijks aan fatsoenlijk spel toe. Niet alleen Janssen, maar ook de rest van de verdediging van de politici schuwt het duel niet, al zoekt met name Groten in eerste instantie tenminste nog een voetballende oplossing. Verder deelt Smolders een trap hier en een elleboogje daar uit en zie ik hoe Van Esch één keer flink in de ballen van Van de Sanden knijpt. Groenevelt is volkomen doof voor de protesten van de mediamensen en houdt de gele kaart vooralsnog op zak. Vlak voor rust blaast hij op zijn fluit, even denken we vanwege de zoveelste schop van Smolders, maar al gauw blijkt er iets anders aan de hand te zijn. Er loopt een streaker op het veld. Tot mijn verbijstering blijkt het Nell Schoenmakers van de Tilburgse Senioren Partij te zijn. Mijn mond valt open van verbazing. Nell Schoenmakers loopt in haar blote niksje over het veld! Hamming ziet het ongeloof op mijn gezicht en licht toe: "Niet schrikken, Aldert. De gemeenteraad levert elk jaar een streaker, dat is een goede gewoonte. Vorig jaar was Gonny Egberts aan de beurt, het jaar daarvoor Frans Puls." Janssen komt bij Hamming en mij staan en zegt: "Een paar jaar geleden hebben behoudende gemeenteraadsleden onder aanvoering van Marlies Scheepens van het CDA geprobeerd om hier een einde aan te maken, maar da’s niet gelukt. Gelukkig maar, want traditie moet je in ere houden, vind ik. Al geef ik toe dat het behoorlijk gênant kan zijn als iemand van je eigen partij naakt het veld op loopt." "Ja", zegt Hamming, "weet je nog die keer met Hennie de Bles, Hans? Die was de stewards steeds te snel af. De wedstrijd heeft toen wel zeven minuten stilgelegen. God, wat een toestand." Janssen glimlacht bij de herinnering.
Pas als Schoenmakers in de touwen van het doel van Van Kuijk gaat hangen, kunnen twee stewards haar overmeesteren en afvoeren. "Prima streakertje, die Nell Schoenmakers", mompelt Janssen. Dan zie ik ineens zijn ogen twinkelen: "Zeg Jan, volgend jaar maar Nihan Iskenderkaptanoglu?", roept hij naar Hamming. "Nee nee nee, boef die je bent. Volgend jaar is het CDA eindelijk weer ’s aan de beurt", zegt deze. "Heh heh heh", lacht Janssen. "Heh heh heh", lacht Hamming.
Zonder verdere incidenten bereiken we het einde van de eerste helft. Groenevelt fluit voor de rust en ik loop van het veld af. Langs de zijlijn analyseert technisch directeur Kees Zwamborn van Willem II de eerste helft voor een verslaggever van Tévédèr10. "Ik zie nog wel lichtpuntjes voor het mediateam", hoor ik Zwamborn zeggen. Ik zucht.
Met gebogen koppies zitten we in de kleedkamer aan de thee. Van de Ven houdt een donderspeech, terwijl hij dreigend met zijn vierde fles mineraalwater van de wedstrijd diverse zondebokken aanwijst. "Het lijkt wel of ik hier met een stel F’jes van doen heb", schreeuwt hij. Nog één keer legt hij ieders opdracht in het veld uit.
Op de foto: CDA-wethouder Hans Janssen blijkt inderdaad een harde voetballer te zijn (foto: Tom Pijnenburg)