Nee, ik sluit mijn ogen niet voor de realiteit. En nee, ik ontken niet dat er problemen zijn met groepen buitenlanders. Toch denk ik dat het een keer, al is het maar voor één keer, hoog tijd wordt voor een ander geluid. Een wat positiever geluid over onze mede-Nederlanders. Hoogst actueel nu er volgens krantenberichten bijna een jaar na de moord op Theo van Gogh nog steeds grote spanningen tussen moslims en niet-moslims zijn.Journalisten zijn ratten. Ze hollen van het ene incident naar het andere en smullen likkebaardend van alle ellende in de wereld. Ik heb bij Omroep Brabant een collega meegemaakt die enthousiast ‘fantastisch!’ riep, toen ze op televisie zag dat een vliegtuig zich in het WTC in New York had geboord. Ja, het journaille kent veel echte smeerlappen. Vooral als er iets met allochtonen aan de hand is, weten ze niet hoe ze snel ze erbij moeten zijn.
Wat dat betreft steek ik anders in elkaar. Niet dat ik altijd alleen maar op zoek ben naar het goede in de mens, o nee, absoluut niet. Maar één ding is me wel opgevallen sinds ik vader ben: allochtonen zijn veel leuker voor kinderen dan autochtonen. Met mijn dochter reis ik regelmatig met de trein richting Randstad en dan loopt ze nogal eens heen en weer door het gangpad. Waar zo nu en dan Nederlanders haar enigszins geïrriteerd gadeslaan, reageren medelanders een stuk enthousiaster, ook de jongeren onder hen, op zo’n klein ongeleid projectiel. Eén keer werd ze door zo’n jonge meid op schoot genomen en soms krijgt ze van hen ook nog wel eens iets lekkers toegestopt. Dat is wel iets anders dan de ‘witte’ reactie. Als die kleine bij aankomst op een station net in het gangpad loopt, kijkt een autochtoon die wil uitstappen, mij aan met een blik alsof hij zeggen wil: ‘Haal dat ’s weg.’ Alsof het een hond is ofzo.
Kinderen horen er wat allochtonen betreft helemaal bij, zo lijkt het. En daar hoor je nou nooit ’s iemand over. In plaats daarvan laten we ons alleen maar bang maken door op sensatie beluste journalisten. De media bewerkstelligen op deze manier ooit nog eens de ondergang van de multiculturele samenleving.