Niet-rokers weten het beter

Het begint zo onderhand een obsessie voor me te worden: stoppen met roken. Ik heb inmiddels zoveel pogingen ondernomen dat ik gestopt ben met tellen. De laatste dateert van 2 oktober jongstleden. Het gaat goed, maar dat is me geraden ook, want opnieuw beginnen zou voor mij een extra vervelende consequentie hebben.Ongeveer zes weken geleden zat ik thuis met goede vriend Elvis op de bank een goede tegenprestatie te verzinnen voor het geval het me niet zou lukken om te stoppen met roken. Uiteindelijk werden we het erover eens dat ik m’n haar zo wit mogelijk zou verven als ik vóór 1 februari volgend jaar een sigaret opsteek. Nou, als je zoiets belachelijks afspreekt, wil je wel van die troep afblijven. Met name de eerste weken heeft deze weddenschap me enorm geholpen. Momenteel moet ik het vooral hebben van routine en de gebruikelijke argumenten om het roken te laten (slecht voor de gezondheid én voor de portemonnee enzovoorts). Er komt wel een complicerende factor om de hoek kijken: ik heb inmiddels iemand leren kennen met wie ik nogal wat tijd doorbreng en die behoorlijk frequent rookt. Meer in de verleiding komen om er weer een op te steken is volgens mij niet mogelijk, dus vanaf nu komt het echt op karakter aan.

Over karakter gesproken: onlangs hoorde ik iemand die nog nooit in zijn al aardig lange leven een sigaret heeft opgestoken, beweren dat er niets aan is om te stoppen met roken. ‘Gewoon ervan afblijven, dat is toch echt niet zo’n grote prestatie’, beweerde hij. Hij geloofde het echt zelf. Dat iedere roker al lang gestopt zou zijn, als zijn bewering klopte, zag hij gemakshalve over het hoofd.

Het valt me wel vaker op dat niet-rokers altijd het beste weten hoe een roker moet stoppen. Maar het gekke is dat dé methode volgens mij niet bestaat. Veel bewegen kan bijvoorbeeld voor de één een hulpmiddel zijn, maar het voor de ander juist weer extra moeilijk maken. Want een sigaret smaakt meestal lekkerder na inspanning dan na een half uur lanterfanten op de bank.

Het is dus niet zo eenvoudig als leken denken. En onder leken versta ik mensen die het geluk hebben nog nooit een sigaret te hebben aangeraakt. Da’s echt niet zo’n prestatie, dat heeft gewoon te maken met de omgeving waarin je bent opgegroeid.