Multimediaal kunstwerk(een filmische ontmoeting tussen jou en mij in 4 seconden) is de titel die Martin en Inge Riebeek als ondertitel meegeven aan het kunstwerk dat ze hebben ontworpen bij het gebouw voor podiumkunsten Factorium in Tilburg.
Een plein waarop een megagroot scherm en een TVmast waarlangs een verticaal bewegende camera. In het midden een lichtcirkel met eromheen een regelmatig patroon van subtiele ledlichtstipjes. Tegen de gevel langszij permanent veranderende teksten uit de literatuur, muziek of film. Ziedaar de formele eigenschappen van het kunstwerk ‘Between You & Me’. Meer dan deze uiterlijke kenmerken raakt Between You & Me als de metaforische brug die dit interactieve kunstwerk wil slaan tussen mij en de ander.
Ga op de stip staan. Kijk omhoog en zie op het scherm hoe ‘one moment of fame’ je deel mag zijn. Eén seconde de schaamte voorbij mag je je sterallures bevredigd zien op een flitsend billboard om je daarna ogenblikkelijk opgenomen te zien in de wereld om je heen, één met de mensen op het plein waar je onderdeel van bent.
De heen en weer zoevende camera koppelt de steeds nietiger wordende stipstaander moeiteloos in de context van een groter geheel met langszij de mooiste woorden, de fijnzinnigste gedachten uit het cultureel erfgoed. Herinnering aan vergeten snoepjes met op elk een andere tekst: speciaal voor jou.
Between You&Me is een interactief kunstwerk, het dynamiseert zijn omgeving, van kijkers maakt het spelers. De link naar het Factorium wellicht? Want een opleiding podiumkunsten is natuurlijk een kweekvijver van spelers die zich die ene (en zelfs te herhalen) seconde van illusoir stardom niet laten ontgaan.
Maar vooral is het de ontmoeting: de ontmoeting van mezelf met die ander,met mijn omgeving. Ik sta daar,schijnbaar alleen, een luttele seconde midden op dat plein, die stad waar ik dan (en nu) deel van ben: de camera zwenkt omhoog en in no time zie ik me omringd door al die anderen die met me mee bewegen op het plein, mijn speelkameraden. ‘De anderen’ zijn geen bedreiging zoals sommigen ons willen doen geloven maar partners om me heen, teamgenoten.
Als er niemand op het plein is wordt het kunstwerk gevoed door videobeelden die regelmatig door een andere gastcurator worden samengesteld en waarbij heel de stad mag meedoen om het lege scherm te vullen. Between You &Me is een zeer terechte titel van een kunstwerk dat voor de stad een podium wil zijn.
Kunstwerk: Between You & Me (2010)
Kunstenaars: Martin en Inge Riebeek
Locatie: entree Factorium Koningsplein Tilburg
Reacties
15 reacties op “Between You & Me”
Kan iemand mij even het financiele, maatschappelijke en sociale voordeel voor de Tilburger uitleggen. In deze tijd zit ik niet te wachten op dergelijke kunstzinnige linkse hobbies.
Beste Jeroen,
helaas staan de subsidie junks niet open voor de realiteit. Ze worden gevoed door andere subsidie junks die dichter bij de subsidie trog staan die verdeeld wordt door de nog hogere in de pikorde. Al met al een zelfstandig opererend mechanisme dat wij moeten betalen. Geef de bijstandsmoeder hetzelfde bedrag en ze zit het hele jaar op Bali. Op twee weken na om de subsidie voor het jaar daarop weer te regelen.
Als het nu aansprekende prikkelende of echt vernieuwende kunst was, kon ik nog mee leven maar…
Ruevert en Jeroen vergeten waarschijnlijk dat dit kunstwerk die z.g. bijstandsmoeder uit de bijstand hielp want dat de realisatie ervan voor minstens 80% in de portemonnee van haar vriend de lasser, de stratenmaker, de lichtjesman , de electrotechnicus enz. is terechtgekomen.
Mooi, dan hoeft moeder niet meer naar de bijstand en kan haar gewezen partner de rekening bij AH betalen. En nog mooier als de gedoodverfde z.g. bijstandsmoeder van Ruevert zelf een van de gewaardeerde functies heeft uitgevoerd: daarmee minder afhankelijk van onze gezamenlijke portemonnee.
Soms bedenkt iemand een product(neem bijv. Frits Philips, Albert Heijn of weet ik wie) en vele anderen profiteren decennialang van die gedachte.
De kunstenaar, architect of componist doen niet anders: er wordt een idee gelanceerd en er zijn mensen die het de moeite waard vinden om het tot groot genoegen van vele anderen uit te voeren.
Andre Rieu bijv. is er wereldberoemd mee geworden
Beste Tine, ik denk dat noch Frits Philips, noch Albert Heijn blij zullen zijn met je vergelijking. Het zijn nl de toonbeelden van ondernemerschap: onderaan de bodem beginnen, hard werken en daarmee een naam vestigen en fortuin vergaren. Zij hebben die gevestigde naam niet verkregen door subsidie regelingen.
We hebben het op TilburgZ al vaak gehad over de zin en onzin van kunst. Ik zeg absoluut niet dat kunst onzinnig is, maar de grootste kunstenaars der aarde zijn groot geworden zonder subsidie. Het is echter typisch Nederlands (en dan voornamelijk van links georienteerde partijen) om voor kunst zoveel subsidiegelden te besteden.
Tine,
ik zou de bijdrage van Renee maar eens goed lezen, printen en herhaaldelijk herlezen totdat de inhoud je duidelijk wordt. Als subsidie junk heb je zelfs niet meer in de gaten dat de eventuele co-makers van het gecre
Wat zo bijzonder is: de denktank van Philips organiseert sinds jaar en dag braninstorms met creatieve mensen om nieuwe producten te ontwikkelen. De vraag daarbij is om een product te ontwerpen dat er niet uitziet als het product dat er al is maar nieuw, anders, ongeschapen. Philips wil daarmee bewust nieuwe bronnen aanboren, onontgonnen gebieden ontdekken: daar stopt het bedrijf enorm veel energie en moeite in, Sterker nog: daar wil het bedrijf (gigantisch veel) geld aan uitgeven en in investeren. Men ziet en erkent dat innnovatie alleen kan en mogelijk is door nieuwe manieren van denken: zowel inhoudelijk als vormtechnisch: daarmee en alleen daardoor is het bedrijf groot geworden: in het aanboren van niewe creatieve denkkracht en het brainstormen daarin.
Idem de nationale grootgrutter: miljoenen worden jaarlijks gespendeerd om de meest vernieuwende (communicatie)technieken te bedenken om mensen te binden: dat is creatieve economie, dat is nadenken over hoe de wereld van de economsche bedrijvigheid zich op een hedendaagse manier verbonden weet met mensen die de slimste methodes weten te ontwikkelen van de verleiding.
Daar is een batterij creatieve denkkracht voor nodig van heb ik jou daar.
En ja Renee: altijd zal bij creatieve denkkkracht vanaf de bodem opnieuw begonnen moeten worden: steeds opnieuw het wiel moeten uitgevonden worden om de z.g. geoliede machine in beweging te houden, om nieuwe 'tools' toe te voegen aan het bestaande raderwerk wil het niet vastroesten.
Dat zijn steeds en opnieuw prestaties in optima forma te noemen. Want als bedrijf een naam vestigen is er
Je kan rechtsom kletsen of linksom, het doet er eigenlijk niet toe, Tine.
Dat politici overal een antwoord op hebben, lijkt me met jouw antwoord wel bewezen. Dat is misschien ook wel het vak van een politici maar feit is wel dat je met dit antwoord erom heen draait.
Je vergelijking van Philips en Heijn gaat mank. Ondanks die brainstorms van beide bedrijven, die ze overigens uit eigen zak betalen.
Je gaat er wel heel gemakkelijk mee om als je zegt dat men subidie vroeger een opdracht van de kerk, de keizer of de koning noemde. Dat is een zwakheid van iemand die een paar eeuwen geleden niet uit de toon was gevallen, aangezien deze uitlating minachting toont voor het gepeupel, net zoals dat de koningen van weleer hadden.
Ik zeg nogmaals Tine dat ik kunst niet onzinnig vindt, maar ik kijk er anders tegenaan en dat mag dus volgens jou niet.
Lieve Tine,
je bent waarschijnlijk een schat van een meid/vrouw.
Maar de wijze raad die ik je de laatste keer heb gegeven over printen en herlezen heb je duidelijk links laten liggen. Kan ik flauwe grapjes maken over het nest waar jij bivakkeert, maar laat maar zitten.
Kerk, keizer en admiraal deden het ter meerdere glorie van hunzelf. Daar zijn heel mooie en wanstaltige zaken uit voortgekomen. MAAR UIT EIGEN ZAK.
Philips,Ahold, Unilever etc. sluizen veel geld naar fundamenteel onderzoek. Turmac had de grootste collectie in Nederland aan kunst. Doel: het motiveren van de arbeiders op de vloer en zo een hoger rendement te halen. MAAR OOK WEER UIT EIGEN ZAK.
Nu is het helaas zo dat een kleine zichzelf op de schouders slaande groep de macht in handen heeft. Zij verdelen het gemeenschapsgeld dat ook nog gefourneerd wordt door leden uit die groep onder elkaar.
Wat de beleving of wens van de toeschouwer en financier is, als die er al is,totaal irrelevant. Redelijk incestueus.
Koning Keizer en Admiraal gaven een opdracht en betaalden De kunstenaar maakte iets wat hun beviel en daarbij zochten ze de randen van de mogelijkheden op.
Nu is het zo dat je op de juiste plaatsen gezien moet worden om uit de onuitputtelijke subsidie trog te mogen drinken. Kwaliteit, originaliteit totaal onbelangrijk. Het draait erom vooraan bij die trog te staan.
Iets uitgebreider dan Renee, en ik zou toch maar eens haar bijdrage uitprinten en herlezen totdat het kwartje valt.
Stom ffe vergeten,
natuurlijk was er al die tijd ook "vrij" werk. MAAR DAT BETAALDE ZE UIT EIGEN ZAK.
En we hoeven echt nog niet zover in de geschiedenis terug te gaan. Ik denk dat op lokaal vlak Molenkamp,Dijker,van Dijk en anderen van die generatie de laatste waren die nog trots konden zijn op hun onafhankelijkheid van de jullie zo geadoreerde subsidie trog
Ook de oude meesters werkten in opdracht en plaatsten kunst in de openbare ruimte, Jan Dijker bijvoorbeeld maakte meer dan 40 jaar (monumentale) kunst in de openbare ruimte. Naast enorm veel gebrandschilderd glas, glasapplique, muurschilderingen en sgraffito's maakte hij vrij werk. Opdrachten kwamen in de wederopbouwtijd na de Tweede Wereldoorlog toen er geen cent te makken was volop van kerken, de overheid en bedrijven die hem hier vol vetrouwen in subsidieerden.
O.a. de St Lambertuskerk in Reuver (1950), de H. Sacramentskerk te Tilburg (1952) en de gelijknamige kerk in Breda (1953)het Geminiziekenhuis in Den Helder, PNEM Den Bosch. Het is dan ook erg mooi dat de Marrokaanse gemeenschap heeft besloten om bij de toekomstige sloop van hun moskee aan de Stedekestraat (waar voorheen een confectiefabriek was gevestigd ) zijn kunstwerk uit 1957 aan de buitengevel te willen behouden en dit in overleg met de gemeente te willen herplaatsen elders in de wijk.
Een zeer te prijzen initiatief want waardering voor de culturele geschiedenis is de basis voor al het nieuwe wat ontstaat.
Volgende week is mijn zoon jarig. Ik heb de bakker opdracht gegeven om een mooie verjaardagstaart voor hem te bakken. Die taart betaal ik bij afhalen. Je wil me toch niet vertellen dat die bakker ook subsidie krijgt he?
o en ff vergeten, dit is een hele goede bakker dus ook ik waardeer zijn bijdrage om er een leuk feestje van te maken.
proficiat,
en goed dat je de kleine detailhandelaar een 'boost' geeft door een mooie taart te subsidieren die je dan in gezondheid mag opeten.
Lieve Tine,
ik hoop dat je jouw reacties met een surrealistische en badinerende ondertoon schrijft. Anders ken ik nog wel een goede psychiater.
Ach ruevert, dat ben ik van Tine wel gewend.
Ge h