Soms is internet een uitstekende katalysator voor een last minute actie. Zo bleek ook afgelopen zondag, toen ik snel moest beslissen of ik nu wel of niet naar Gé Reinders in 013 zou gaan…Ik had ‘m wel eens op de radio voorbij horen komen, Gé Reinders. Iets met liedjes in het Limburgs. En de zegen van Toon Hermans. Meer stond me er niet van bij.
Ik wist dus niet in hoeverre zijn werk aan mij besteed was. Ook al gaf Toon Hermans dan niet gauw zijn zegen ergens aan. Toon Hermans vond vrijwel alles wat er op het podium gedaan werd volkomen ruk. In interviews hield hij zich daarover op de vlakte, een incidentele kat naar de hedendaagse stand up comedians daargelaten. Want stand uppers noemde hij ‘viezerikken’ en ‘gefrustreerd’. En van die jongen die een zieke non zocht om in d’r bek te schijten was hij ook niet erg gecharmeerd.
Van Gé Reinders wel.
Het was echter niet de zegen van Toon Hermans die afgelopen zondag voor mij om kwart over twee de doorslag gaf om naar 013 te gaan.
Ik had namelijk zijn site bezocht en snel wat liedteksten doorgelezen. Net in staat om het te vertalen en te begrijpen waar hij over schreef gaf ik hem het voordeel van de twijfel. Want de teksten waren niet slecht. Dus wilde ik ze ook wel horen. Als ie dan toch in de buurt was. Er zijn vervelender dingen te bedenken om je zondagmiddag mee door te brengen.
Het was een goeie gok. Mooie liedjes uit de categorie Eenvoud met Inhoud. Het viel niet altijd mee om het Limburgs woord voor woord te volgen, maar het kerngevoel bleef altijd tastbaar. En daar gaat het om in de muziek.
De manier waarop hij de liedjes aan elkaar praatte was behoorlijk geestig. En behoorlijk geestig is behoorlijk wat wanneer een humorsnob dat zegt. Verder weet Gé Reinders je het gevoel te geven of je bij hem in de huiskamer zit. Zelfs in een zaal van het kaliber 013.
Tevens was het allemaal onwaarschijnlijk beschaafd. Keurige liedjes en verhaaltjes voor het hele gezin. Hoogstens wat lichtelijk ondeugende toespelinkjes over de embouchures van blaasinstrumentbespelende jeugdliefdes. Maar dan nog had hij het enkel over zoenen. Het is van een onschuld die welhaast dwars tegen de tijdgeest in gaat, maar dat is juist het aangename ervan.
Zijn liedjes, conferences en wijze van publieksbespeling staan ook wel wat in de traditie van Toon Hermans. Die in Gé Reinders wellicht vond wat hij in die ´gefrustreerde viezerikken´ van een stand up comedians niet kon vinden. Niet zo lang na deze publiekelijke kat overleed Toon Hermans overigens. Dat heeft ie waarschijnlijk aan voelen komen. Vandaar die laatste trap die hij nog gauw even uitdeelde.
In elk geval was de zegen van de oude meester een terechte zegen. Het was een heel bijzonder concert, zeker ook door de begeleiding van L’Echo des Montagnes. En dat zeg ik niet uit politiek correcte overwegingen. Ook wel genoemd het even-iedereen-noemen-syndroom.
Was er nu geen internet geweest, dan was ik deze middag waarschijnlijk misgelopen. Want dan was er geen website geweest waarop ik me even had kunnen oriënteren. Waardoor ik ook niet dat extra duwtje had gekregen. Daarom bij deze een link naar zijn site met vele teksten en geluidsfragmenten. Voor wie er zondag niet bij was. Vanwege het over persberichten heen lezen. Of vanwege het missen van de tegenwoordigheid van geest om even te websurfen ter nadere informatie.
Want er zijn er die dat nagelaten hebben ook al wisten ze dat Gé Reinders in 013 was. Gé Reinders van wie ze wel eens gehoord hadden op de manier zoals ik er wel eens van gehoord had. Wat voor menigeen dus net niet genoeg reden is om er eens naar toe te gaan.
Enkel zelfwerkzaamheid leidt tot nieuwe ontdekkingen.