De bof. Honderden studenten van de AVANS hogeschool liggen er mee thuis. Wat een […] (voeg hier je grap in). De bof is een gezellige ziekte. Je krijg er een dik hoofd van. En dik is gezellig. Daarom duikt hij hier op. Wij zijn gezellig. U wilt bewijs? Ik noem Tilburg Zingt. Heerlijk. Lekker gezellig. Ieder jaar weer. Zoals alle evenementen in Tilburg. Samen zingen, wat wil je nog meer? De bof misschien, maar verder…
Eerlijk gezegd heb ik geen idee wat er gebeurt op Tilburg Zingt. Ik kan er een slag naar slaan, maar het blijft behelpen. Dus sloeg ik de krant er op na. De krant is een belangrijke bron van oud nieuws. Op de foto’s staan de mensen dicht op elkaar. Ze hebben hun monden open. Sommigen hebben hun ogen dicht. Anderen kijken verschrikt. Eén man kijkt wat bozig. Het zal een momentopname zijn. Natuurlijk vond hij het ook gezellig. Velen lijken de bof te hebben.
Het krantenartikel roemt de ‘gezellige sfeer die enkele duizenden bezoekers’ met elkaar deelden. Er waren artiesten. Ze zijn enthousiast onthaald. De organisatie spreekt van een succes. Het weer zat ook mee natuurlijk. Dat belooft veel voor volgend jaar. Of zoiets.
Eigenlijk heb ik het niet gelezen. Maar dat hoeft ook niet, je kunt wel raden wat er staat. Zoals de hele lokale krant zich laat voorspellen. Onder de foto stond vast een getuigschrift van de gezelligheid.
Nog nooit was ik op Tilburg Zingt. Of een ander Tilburg-festival. Niemand in mijn omgeving gaat er naartoe. Daar moeten we ons voor schamen. We moeten ons daar zorgen om maken. Zijn wij dan niet gezellig? Wie zijn wij om de gezelligheid af te wijzen? Het geeft te denken. De bof hebben we ook al niet.