Bijt, engelen, bijt, ik offer u mijn been.
Oftewel: Beidt, engelen, beidt, ik offer u mijn bêen.
Oftewel, in de moderne vertaling: Wacht, engelen, wacht, ik bied u mijn gebeden aan.
Het komt natuurlijk omdat veel kerkgezangen al zo oud zijn – van tenminste 10 spellingswijzigingen geleden – dat de teksten nogal onbegrijpelijk, en soms dus een beetje lachwekkend geworden zijn. Toch is er niet veel mooiers dan een ingetogen gezongen Stille Nacht in de Kerstnacht.
Het eerste couplet ken ik uit mijn hoofd
Stille nacht, heilige nacht,
Alles slaapt, sluimert zacht.
Eenzaam waakt het hoogheilige paar,
Lieflijk Kindje met goud in het haar,
Sluimert in hemelse rust
Sluimert in hemelse rust.
Voor wat er daarna komt moest ik het internet op (waar ik tot mijn verbazing ontdekte dat er verschillende versies van dat lied in het Nederlands zijn, o.a. een katholieke en een protestantse versie).
En geen wonder dat ik alleen het eerste couplet kende, want met name het tweede couplet is ronduit raadselachtig, en woorden en zinnen die je totaal niet snapt kun je ook niet zo gemakkelijk onthouden natuurlijk:
Stille nacht, heilige nacht
Zoon van God, liefde lacht
Vriend’lijk om Uwe God’lijke mond,
Nu ons slaat de reddende stond,
Jezus van Uwe geboort’,
Jezus van Uwe geboort’.
Zoals gezegd: het zal wel komen omdat dat lied al zo oud is (1818), toen er in Nederland nog een heel ander Nederlands gesproken werd dan nu, dat het lied bijna in een vreemde taal lijkt geschreven.
Net als dit lied trouwens, dat ik als kind al haast niet gezongen kreeg zonder het uit te proesten.
Hoe leit dit kindeke hier in de kou
Ziet eens hoe alle zijn ledekens beven.
Ziet eens hoe dat het weent en krijt van rouw!
Na, na, na, na, na, na, kindeke teer,
Ei zwijg toch stil, sus, sus! En krijt niet meer
Sa ras dan, herderkens komt naar de stal
Speelt een zoet liedeke voor dit teer lammeken
Het dunkt mij dat het nu haast slapen zal.
Na, na, na, na, na, na, kindeke teer,
Ei zwijg toch stil, sus, sus! En krijt niet meer
En gij, o engeltjes, komt ook hier bij
Zingt een motetteke voor uwen koning
Wilt hem vermaken met uw melodij.
Na, na, na, na, nana, kindeke teer,
Ei zwijg toch stil, sus, sus! En krijt niet meer.
Maar de melodie is prachtig, dat dan weer wel.
De illustratie is van Anton Pieck