Het staat elke week wel een keer in de krant. Het gaat er over op school, en thuis, en op tv. We zijn zo’n beetje allemaal te dik of we worden te dik. Kinderen ook. Die worden ook allemaal steeds dikker, zeggen ze. Het zal ook wel waar zijn. Kijk maar eens om je heen in de stad, op het station, of op school. Overal eigenlijk. Iedereen loopt voortdurend te vreten dat het een lieve lust is. Of misschien zie je het niet omdat je net zelf in een chocoladereep beet, aan je ijsje likte, of met je neus in een dikke vette sappige hamburger met mayo en ketchup zat?Krijgen we dat gezeur hier nou ook al, hoor ik je denken.
Ja. Een beetje wel, want ik zit deze hele week bij een congres over allemaal ingewikkelde zaken als energie-inname, energieverbruik en stofwisseling, en over wat je hersenen daar allemaal mee te maken hebben. Kortom: over eten en over hoe je lichaam omgaat met dat eten: hoe en waarom en waar zet het die ingenomen voedingsstoffen om in energie en vet, bijvoorbeeld.
Woorden die daarbij nogal eens te voorschijn komen zijn obesitas, zwaarlijvigheid en overgewicht. Allemaal woorden die eigenlijk betekenen: te dik. En iedereen weet: te dik, da’s gevaarlijk.
Maar wie zijn schuld is het dat je te dik wordt? Je eigen schuld? Omdat je te veel snoept en de verkeerde dingen eet en dan ook nog eens te veel? Ietsiepietsie misschien. Maar ik denk dat er een groep mensen is die er meer schuld aan heeft: volwassenen.
Ik denk dat je nu je zoveelste kans krijgt om weer eens verstandiger te zijn dan volwassenen. Want ik denk dat je er zelf ook al lang achter bent dat volwassenen heus niet altijd zo verstandig zijn als ze zelf zeggen en het echt niet altijd zo goed doen als ze zelf denken.
Weet je wat ik denk? Ik denk dat je moet ophouden met er elke keer weer in te trappen in wat ze je bij de reclame proberen wijs te maken. Misschien moet je zelf maar eens gaan nadenken in plaats van het door grote mensen te laten doen. Dat lijkt me helemaal niet zo’n slecht plan: volwassenen vertellen je steeds maar weer dat al die lekkere repen en snacks helemaal niet zo slecht voor je zijn, omdat ze er iets ingestopt of uitgehaald hebben waardoor je er niet dik van wordt, waardoor het zelfs gezond is. Dat mag kennelijk zomaar, ook al is het niet waar. Als het reclame heet dan mag er een heleboel. En dan wordt er ook nog zoveel reclame voor al die rommel gemaakt dat je er eigenlijk niet omheen kunt, dat je het wel móét proberen.
Ik word er eigenlijk een beetje misselijk van, van al dat gezeur over dat we eigenlijk bijna allemaal te dik zijn, of over een poosje allemaal te dik zullen zijn. Want niet alleen mensen die echt te dik zijn vinden dat ze te dik zijn, tegenwoordig zijn er ook mensen die gevaarlijk mager zijn en zichzelf toch ook te dik vinden. Want hoe weet je dan wat ‘te dik’ is? Hoe weet je nou of je te dik bent en eigenlijk die extra reep of dat ijsje of die hamburger zou moeten laten zitten?
Dat is niet zo moeilijk: daar zijn tabellen voor. Kijk maar op http://www.gezondebasis.nl/pages/module.asp?MID=421&DID=15
Stel nou dat je daar ontdekt dat je niet te veel weegt? Nou, gefeliciteerd. Niks meer aan doen. Gewoon doorgaan met normaal eten en ballet en voetballen en af en toe een koekje voor de lekker tussendoor.
En als je ontdekt dat je eigenlijk toch wel iets te veel weegt? Ook niet zo’n ramp. Wat vaker buitenspelen, vaker een stukje fietsen of lopen, gewoon je boterhammen en je avondeten eten, en een beetje minder frisdrank en wat minder snoepen.
Als je dat doet, dan ben je al een stuk beter bezig dan de meeste volwassenen, die niet alleen zorgen dat ze zelf te dik worden, maar ook dat alle kinderen gewichtsproblemen krijgen.
Trap er niet in. Denk lekker zelf na!