Perry zat in zijn eentje in de woonkamer, waar alleen een paar kaarsen brandden. Zwarte, zoals Miriam had bevolen. Het was niet eens zo gemakkelijk geweest om daar aan te komen.
Hij had al een paar keer het gordijn opzijgeschoven en uit het raam gekeken, waar Miriam en Rob, haar bleke vriendje, toch bleven, maar toen de bel ging schrok hij zich toch nog halfdood.
De gang was koud en donker, maar de buitenlamp was aan en door het glas van de voordeur zag hij het silhouet van een monster met een hoge gebogen rug en lange spitse klauwen.Die Rob toch. Zeker de leukste thuis.
Perry deed de deur open. ‘Kom binnen.’
‘Weet je het zeker?’ Rob grijnsde. ‘En als we nou vampieren zijn? Dan ben je mooi zuur.’
‘Ik ben niet bang voor vampieren,’ zei Perry.
Rob hinnikte zijn irritante lachje en liet Perry zien wat hij in zijn hand had. Een DVD. Vampieren en bloed, voor 16 jaar en ouder.
‘We zullen eens zien hoe je er over denkt als je deze gezien hebt,’ zei hij. ‘Volgens mijn broer is hij echt superranzig’.
Miriam hing haar zwartfluwelen vleermuiscape aan de kapstok en vroeg: ‘Waar zijn je ouders?’
‘Weg.’
‘Mooi zo,’ zei Rob. ‘Is er wat te drinken?’
Perry dook de kelder in en kwam boven met een halfvolle fles amberkleurig spul.
Miriam trok een vies gezicht. ‘Wat is dat in vredesnaam?’
‘Vieux,’ antwoordde Perry. ‘Dat dro-drinkt mijn vader altijd.’
‘Dro-drinkt hij dat?’ Rob grinnikte. ’Misschien moeten wij het dan ook maar dro-drinken. Met cola misschien?’
Dus Perry haalde cola en Rob schonk drie glazen vol en hield Miriam en Perry ieder een glas voor, maar Perry schudde zijn hoofd. ‘Ik lust geen vieux met cola.’
‘Des te meer is er voor ons,’ zei Rob. Hij stopte de DVD in de speler en liet zich naast Miriam op de bank vallen. Perry ging in de grote oorfauteuil zitten.
Miriam liet het licht van een kaars door haar drankje heen schijnen en zei: ‘Zo lijkt het net bloed.’
‘Helemaal niet!’ Perry kon het niet helpen, de woorden ontsnapten hem voor hij er erg in had, maar Miriam en Rob hadden niks in de gaten.
Rob zei: ‘Alsof jij weet hoe een glas bloed er uit ziet, brugklassertje.’
Perry begon zich nu behoorlijk aan die nepperd te ergeren. Met zwartgeverfd haar en een bleek gezicht was je heus nog geen echte vampier. Daar was echt wel wat meer voor nodig…
‘Zullen we dan eindelijk maar eens naar die film gaan kijken,’ zei Miriam, en Rob voegde er plagerig aan toe: ‘Als het te eng voor je is moet je het zeggen hoor, Perry, dan zetten we hem direct af en dan kijken we naar iets anders. Een tekenfilm of zo. ’
‘Ha ha,’ zei Perry.
De film viel Perry erg tegen. Wat een baarlijke nonsens. Het was maar goed dat het verhaal zich tijdens een hevig onweer en in een verlaten landhuis afspeelde, want anders had er al lang een buurman het alarmnummer gebeld. Dat ijselijke gekrijs. En dan al dat bloed. Wat een verspilling. Het zag er allemaal erg omslachtig uit. Helemaal niet wat hij gewend was.
‘Durf je nog wel naar bed?’ zei Miriam gniffelend, terwijl de aftiteling voorbijschoof. ‘Je ziet een beetje pips.’
Moest zij nodig zeggen! Zelfs bij kaarslicht had ze nog bijna geen kleur in haar gezicht. Alleen wat rodere wangen, van de vieux.
Rob hield de fles op zijn kop en liet de laatste druppels bijna naast zijn cola vallen. ‘Oeps. Wordt je vader nu pissig?’
‘Waarom?’
‘Omdat zijn vieux op is.’
‘Dat zou me verbazen,’ antwoordde Perry. Hij hoefde nu niet meer zo op zijn woorden te letten. Rob klonk behoorlijk dronken.
Miriam haalde haar benen uit de knoop en kwam moeizaam omhoog uit de bank.
‘Kom op, Rob. Als Perry niet bang is om alleen te blijven moesten wij maar eens gaan.’
Ze wankelde en Rob greep haar beet, maar Rob stond zelf ook niet meer zo stevig op zijn benen.
Mooi zo. Dat maakte het allemaal wat gemakkelijker.
Perry likte zijn lippen af, stond ook op en zei: ‘Ik dacht het niet.’
Miriam bleef stokstijf staan en Rob zei lacherig: ‘Wat?’, maar Perry zag dat hij schrok. Hij ging vlak voor Rob staan en zei: ‘Ik krijg ineens zo’n zin in vieux.’
‘D-dat lustte je toch niet?’ Rob probeerde om Perry heen te stappen, maar Perry gaf hem de kans niet.
‘Geen vieux met cola, zei ik,’ antwoordde Perry. Hij ontblootte zijn tanden.
Miriam zette het op een gillen, maar dat duurde maar heel even.
Hij had gelijk wat betreft die film. Veel te omslachtig. Die vampiers in dat verhaal waren sukkeltjes. Want het was echt heel snel voorbij. En hij was dol op bloed met vieux.