Ik wou toch nog eens even doorgaan op mijn column van vorige week. Want waarom weet bijna niemand iets over de connectie tussen Sint Nicolaas en Odin? Waarom komt Sinterklaas uit Spanje, terwijl het toch echt een feest is dat alleen in Nederland gevierd wordt en in een aantal ons omringende, vooral van oorsprong Germaanse, landen. In Spanje hebben ze nota bene nog nooit van de goedheilig man gehoord, terwijl hij daar toch zou wonen.
Het lijkt er soms op alsof we liever zouden willen dat onze cultuur afstamt van de Griekse en Romeinse dan van de Noordse, Germaanse en Keltische. Toch zijn de invloeden van die laatstgenoemde drie culturen nog steeds voelbaar in ons deel van de wereld; dat we dat niet meer weten betekent niet dat het er niet is. Zo gebruiken we nog altijd de naam van Wodan (dat is de Germaanse versie van Odin) voor onze woensdag. Donderdag is genoemd naar de god Thor en vrijdag naar Freya, de vrouw van Wodan. Ook in Engeland worden Wodan, Thor en Freya nog in weekdagen herdacht (Wednesday, Thursday en Friday) en ook in Zweden is dat het geval (Onsdag, Torsdag en Fredag). Maar de Franse benamingen voor die drie dagen van de week – Mercredi, Jeudi en Vendredi – hebben een heel andere oorsprong, nl. de Romeinse goden Mercurius, Jupiter en Venus. Maar Frankrijk ligt dan ook veel zuidelijker en het is logisch dat de Fransen (en bijvoorbeeld ook de Spanjaarden en natuurlijk de Italianen) door de Romeinen beïnvloed zijn.
Op de Britse eilanden is het vooral de Keltische mythologie die nog steeds een belangrijke rol speelt, maar gezien hun Wednesday, Thursday en Friday zit er ook nog wat Germaanse invloed daar. Niet zo vreemd als je bedenkt dat in de vijfde eeuw allerlei volksstammen, de Angelen en de Saksen bijvoorbeeld, vanuit het vasteland van Europa, uit wat nu gebieden in Duitsland en Nederland zijn, overgestoken zijn naar de Britse eilanden. De Kelten, die daar woonden, werden door de Angelen en de Saksen teruggedrongen tot in de uithoeken.
Maar hoewel ook in de Keltische mythologie raven een belangrijke rol spelen is het misschien toch zo dat een van de belangrijkste symbolen van Engeland ook een Germaans/Noordse oorsprong heeft. Want de Britten kennen Sinterklaas dan wel niet, maar toch zijn de twee raven van de oppergod Odin, Huginn en Muninn, waar we het vorige week over hadden, heel erg belangrijk voor ze, zonder dat de meeste Engelsen weten waarom, trouwens.
Waarom?
Heb je wel eens gehoord van de Tower of London? Het is een groot kasteel midden in Londen. In de loop van de eeuwen heeft het dienst gedaan als fort, koninklijk paleis, staatsgevangenis, munt, garnizoen, museum en arsenaal. Tegenwoordig is de Tower eigenlijk alleen nog vooral een toeristische attractie, o.a. vanwege de kroonjuwelen en de fraaie verzameling harnassen en wapentuig.
Maar let op! Om een oude legende levend te houden wordt een aantal raven op het terrein gehouden. Want de legende zegt dat Engeland gevrijwaard zal blijven van invallen van buitenaf zolang de raven in de Tower blijven. De Engelse koning Karel II gaf dan ook de opdracht om steeds een groep raven binnen de muren te houden. En zo geschiede. Er wonen altijd ten minste zes raven in de Tower. Momenteel zijn het er zelfs acht. En weet je wat de namen van de acht raven zijn die er momenteel verblijven?
Dat zijn Gwylum, Thor, Branwen, Bran, Gundulf, Baldrick, Hugin en Munin.