Zo langzamerhand weten Europeanen ook wel wat Halloween is: een Amerikaans griezelfeest dat gevierd wordt in de nacht van 31 oktober op 1 november en waarbij iedereen zich zo eng mogelijk verkleedt.
Maar van oorsprong is Halloween helemaal geen Amerikaanse traditie. Het is een Europees feest, om precies te zijn een Keltisch feest, dat gevierd werd op, dat wel, 31 oktober.
De Kelten (een volk dat een groot deel van Europa bevolkte zo rond 3000 voor Christus) deelden het jaar ook in in seizoenen, net als wij nu doen, maar zij hielden andere data aan. November was de eerste maand van het Keltische jaar. Dan begon het seizoen dat ze Samhain noemden.
Maar waarom is het nu dan net alsof Halloween iets typisch Amerikaans is? Dat komt vooral door de Ierse immigranten, die in groten getale naar Amerika trokken in de tijd dat het in Ierland heel slecht toeven was, onderdrukking, armoede, hongersnood, kortom, ellende. En aangezien de Ieren een Keltisch volk zijn, namen zij natuurlijk hun feesten en tradities mee naar hun nieuwe land. En het sloeg aan bij de andere mensen die in Amerika woonden en binnen de kortste keren was het een feest dat overal in Amerika gevierd werd.
Maar daarmee is dat gedoe met al die spoken en monsters natuurlijk nog niet verklaard.
Hoe zit dat? Welnu, volgens de oude Kelten kon de grens tussen leven en dood op bepaalde momenten in het jaar vervagen. Een van die momenten waarop de sluiers tussen hemel en aarde heel dun waren, je raadt het al, was de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, in de nacht van 31 oktober op 1 november. In die nacht was het mogelijk dat geesten gingen rondwaren op aarde, op zoek naar nieuwe, levende, lichamen om in te wonen. Om ervoor te zorgen dat je dat niet overkwam kon je dus het beste doen alsof je ook een spook was. Je moest je vermommen.
Zo langzamerhand wordt het vieren van Halloween ook in Europa, waar het dus ooit vandaan gekomen is, steeds populairder.
Het klinkt wel erg onzinnig, dat verhaal over die ronddwalende spoken vannacht, maar kijk je wel uit? Misschien toch maar een lakentje om straks en boe roepen? Je weet tenslotte maar nooit.