Vandaag de dag worden de dingen en de mensen bij hun naam genoemd. Elke schroom lijkt verdwenen. Met groot gemak wordt er gesproken over de MAROKKAANSE jongeren die onze buurten onveilig maken. De kranten nemen al langer geen blad voor de mond, sinds kort heeft de minister van BIZ zich daarbij gevoegd. Nu is deze minister, gepromoveerd psychologe van professie, doorgaans zeer precies in haar uitlatingen. Nu echter niet. Ik heb geen bezwaar dat ze de etnische achtergrond in de discussie betrekt, maar wel dat ze zoals al jaren gebruikelijk mét de kranten spreekt van een JONGERENprobleem, een term die past in het rijtje van woorden als JEUGDcriminaliteit en hangJONGERE. Al deze termen verhullen dat het om JONGENSproblemen gaat. Met de term JONGEREN wordt niet alleen de verkeerde groep aangesproken, maar bovendien wordt gesuggereerd dat het puur om een leeftijds- of opvoedingsprobleem gaat. Dat is dus niet zo. Ik heb in 1989 in het toenmalige Jeugd en Samenleving een artikel gepubliceerd onder de titel: ´Delinquentie als crime de passage: een jongensprobleem´. Het is nog steeds zo. En al leren de meisjes zeker zo snel als de jongens, op dit punt hebben ze een behoorlijke achterstand die ze slechts schoorvoetend inlopen. Wanneer het jongerenprobleem de omvang zou hebben van de bijdrage die de meisjes er aan leveren, zou elke burgemeester en ook de minister van BIZ in de handen wrijven: probleem opgelost!
Kortom we hebben te maken met een problematiek van MAROKKAANSE JONGENS, en dat impliceert drie dingen: leeftijd, etniciteit én sekse. Wat nu precies het mengsel van deze drie ingrediënten zo explosief maakt, is niet meteen duidelijk maar dat de factor sekse een zeer belangrijke rol speelt is helder en dat wist elke buurtwinkelier al jaren voordat de eerste Marokkaanse jongere ten tonele verscheen. Wie het probleem door onjuiste terminologie steeds verdonkeremaant, zal er nooit in slagen het te benoemen, laat staan het te begrijpen. Doordat de factor sekse verzwegen wordt, wordt de aandacht bovendien te eenzijdig op de factor etniciteit gelegd. Dat is koren op de molen van de publieke opinie, maar het is minder dan de halve waarheid. Dus voortaan: HANGJONGENS, JONGENSCRIMINALITEIT EN MAROKKAANSE JONGENS. Want jongens zijn het, en niet altijd aardige jongens.
Jacques Janssen
Reacties
Eén reactie op “Jongens zijn het…”
Ik kan me hier achter scharen, want de verbazing was bij mij net zo groot als bij Jacques Janssen.
Inderdaad, fijn dat we zo open dingen kunnen benoemen, fijn dat we de vinger op de zere plek kunnen leggen, dan kunnen we beginngen met het vinden van oplossingen, maar dat kan alleen als we de problemen zuiver benoemen.
He he, wat een opluchting!