Volgens een recent rapport van het Trimbosinstituut is het alcoholgebruik onder kinderen tussen de tien en achttien jaar toegenomen. Bijna de helft (46%) van de 12-jarigen laat weten van hun ouders thuis alcohol te mogen drinken.
Mogen we erover oordelen wat mensen thuis toestaan aan hun kinderen? Alcohol lijkt toch niet echt onmisbaar in een lichamelijk en psycho-sociaal gezond kinderleven. Volgens anderen is er echter niets aan de hand: als kinderen vroeg wennen aan alcohol, leren ze om er verantwoord mee om te gaan. Hoe je hier ook over denkt, over één ding lijkt iedereen het eens te zijn: iedereen moet dit voor zichzelf weten en je mag niet oordelen over een ander.
Het idee is wijd verbreid. Vroeger was er van alles wat niet mocht. Nu is er nog maar één ding dat absoluut taboe is: oordelen. We leven nu eenmaal in een klein landje met verschillende meningen en om het met elkaar uit te houden hebben we toch het idee ‘tolerantie’ uitgevonden? Het is leuk bedacht, dit taboe op oordelen, maar is het vol te houden? Ik waag het te betwijfelen. Om te beginnen vergeet degene die het ‘oordelen’ tot taboe verklaart, dat dit verbod ook zelf weer een oordeel inhoudt. Kortom: je ontkomt er niet aan om te oordelen, want je ontkomt er niet aan sommige dingen wel en andere niet belangrijk te vinden.
In de tweede plaats: het begrip tolerantie betekent dat je iets verdraagt waar je het zelf niet mee eens bent of wat je zelf niet begrijpt. Wie tolerant is, heeft dus altijd al een oordeel geveld. Als dat oordeel ontbreekt, hebben we te maken met onverschilligheid. En dat is echt iets anders. Tolerantie wordt daarmee een precair begrip: het draagt zijn eigen begrenzing in zich mee. Er kan altijd een moment komen dat je niet meer tolerant kunt zijn: anders neem je jezelf (en degenen die benadeeld worden) niet meer serieus. Ondertussen drinkt bijna de helft van de 12-jarigen vrolijk door, met de goedkeuring van thuis. Een goede zaak? Mij lijkt dat hier de scheidslijn tussen tolerantie en onverschilligheid wordt overschreden. Ik weet het, het is een oordeel, maar soms moet je kinderen tegen hun ouders in bescherming nemen. Omwille van hun eigen gezondheid. En omdat kinderen toch ook een paar jaar gewoon kind moeten kunnen zijn.
Carlo Leget
Reacties
4 reacties op “Niet oordelen”
"Wie tolerant is, heeft dus altijd een al een oordeel Geveld."
Met deze zin heb ik wat moeite. Want als je tolerant bent, betekent dat m.i dat je nu net niet oordeelt over andere meningen, maar dat je je eigen mening hierin op de hoop gooit, zonder afbreuk te doen aan andere meningen. En dat heeft m.i niets met onverschilligheid te maken. Het wordt pas onverschillig als je niet meer met respect naar andermans mening kan luisteren en ze wegvaagt met woorden, zonder ze op te tekenen in je hoofd. Vele meningen bij elkaar, kan een waardevolle bijdrage leveren aan het geheel, mits we die kant van het luisteren niet uitsluiten.
Mijn kinderen krijgen geen alcohol, en daar is geen discussie over mogelijk. Maar ben het wel met je eens dat sommige ouders uit gemakzucht, (uit onwetendheid kan bijna niet meer na al die reclamecampagnes) of uit onverschilligheid hun kind toch toestaan om alcohol te drinken.
PS; oordelen is m.i. geen taboe, maar door niet de achterliggende gedachtes van dat oordeel te achterhalen, wordt een zuiver oordeel vaak miskent.
M.i. is oordelen een normaal verschijnsel in de menselijke interactie. In zowel beoordelen als veroordelen zit het opgesloten.
Het is cultureel bepaald of men de eigen oordelen mag of moet uitspreken. Het zal afhangen van het sociale verband waarin men tot de ander staat, of dat mag of juist moet, en of je het uiteindelijk ook doet. Zonder oordeel kun je geen goede 'feedback' geven en blijft het soft zweverig gezeik.
Opvoeding kan niet zonder de kracht van het stellen van normen, en de beoordeling of iets nog wel binnen die normen valt. Tolerantie hoeft het niet zonder oordelen te stellen. Een oordeel mag, is zelfs gezond mits beredeneerd en argumenteerd, en niet opgeborreld vanuit de onderbuik. Het is het veroordelen, het immuniseren voor enig verder debat, dat in onze tolerante en daarom juist ook plurale samenleving onwenselijk is.
In het kort: oordelen en beoordelingen zijn nodig, veroordelen is het best voorbehouden aan rechters.
Als veroordelen alleen des rechters is, zal het snel achteruit hollen met onze maatschappij. Hufterig gedrag moet je als burger veroordelen en je moet er tegen optreden.
@ arjen
U pleit voor eigenrichting, ja wilt zelfs na veroordeling dat de burger ook het optreden in eigen hand houdt. Hoe gaan we dat doen? Gelijk lynchen, of het misschien weer eens proberen met een taakstraf? Kan ik dat aan u uitbesteden, of moet ik daarvoor bij de overheid zijn?