Martin Scorsese is behalve regisseur van klassieke speelfilms als Taxi Driver (1976), Raging Bull (1980) en Goodfellas (1990), vaak met Robert de Niro in de hoofdrol, ook de maker van de – eveneens – klassieke muziekdocumentaires The Last Waltz (afscheidsconcert van The Band, 1978) en No direction home. Bob Dylan (2005). Gisteravond was Shine a Light (2007) op tv, met ditmaal The Rolling Stones in de hoofdrol.
In de aanloop tot het concert zag de kijker dat er kennisgemaakt werd met de familie Clinton: Bill, Hillary en de moeder van Hillary (omarmingen, kusjes). Met in hun kielzog een gezelschap van zo’n dertig man. Bill Clinton kondigde ook aan, dikke vrienden, duidelijk.
Afgewisseld met interviews uit de oude doos werd er bij vlagen fantastisch gespeeld, niet in de laatste plaats door uitstekende muzikale gasten als Christina Aguilera (‘Live with me’ met Jagger, dat wil wel), blueslegende Buddy Guy (kreeg op het podium als eerbetoon de gitaar van Keith Richards) en Jack White van The White Stripes. Laatstgenoemde zong met Jagger de sterren van de hemel: ‘Loving Cup’. Maar in plaats van de zin ‘What a beautiful girl’ hoorde ik ‘What a beautiful bird’. Raar.
En ‘As tears go by’ werd vertolkt, een tear-jerker, een nummer dat ze zoals nota bene Mick Jagger zelf zei anders nooit speelden. Zeker op verzoek van oma Clinton, dacht ik. En een onvervalst country nummer ‘Far away eyes’, kennelijk voor Bill Clinton himself, die zoals bekend een groot countryliefhebber is. Maar waar ik echt mijn wenkbrauwen fronste was bij ‘Sympathy for the devil’, het meest sinistere nummer van The Stones – Jagger als de duivel – met de beruchte regel ‘And who killed the Kennedy’s? After all it was you and me’……..die ik niet hoorde.
Clinton zal hier toch niet de hand in hebben gehad? Nee, toch. Dat moet aan mijn oren liggen.
Mick Jagger sloofde zich trouwens wel heel erg uit, nog drukker dan anders, hij wilde per se behagen, zo leek het wel. Wat ook erg druk was waren de beelden die heel snel wisselden, er stonden dan ook vele camera’s te draaien. Nogal vermoeiend. Gelukkig viel er, zoals gezegd, ook veel te genieten, zoals de akoestische vertolking van Keith Richards en Ron Wood van ‘You’ve got the silver’. Daar was een camera voldoende.
Reacties
13 reacties op “Rolling Stones: Scorsese of Clinton?”
Tom, heb je gecheckt dat het logo (de Stones-tong) wel afgebeeld mag worden. Een aantal jaren geleden dreigde een zware claim (Amerika!) voor een Tilburgse striptekenaar (wie alweer?) wegens het gebruik van het logo van Jurraisic Parc (die dino).
Dear mister Van Reek and/or exploitants of this site,
On behalf of my clients mr. M. Jagger and the managementboard of the Rolling Stones and all of her holdings I kindly urge you to remove all symbols that relate to my clients and have not been used with our permission.
Not complying with our demands will result in a penalty of € 1.500 per day, per offence.
I trust in your cooperation in this matter.
Sincerely,
MBA Flaherty
@cees, maak je geen zorgen. let op hoe ik dat aanpak !
@mister Flaherty, could you please be so kind to to take your demands and stick them up there where the sun don't shine.
@cees, daar heeft ie vast niet van terug 😉
STOER !
Miss Flaherty, Tom! kan ook nog!
Het is SCORSESE, Cees.
It's the Case, EriC!
wel met hetzelfde emailadres reageren Erik, dan krijgen we je gravatar te zien.
Vreemd, in de aftiteling van de docu over Exile on Main Street: Scorcese. Overal elders, inderdaad: Scorsese
Dit is Raak, Case!
Het is Sees hoor!
Zorry, EriC!
Verju Tom, waar is die Gravatar heen? Pagina's op websites die 'zomaar' verdwijnen: ik begin een complot te vermoeden. Kom er maar in Henk!