Vol weerzin berijd ik de vuige hoer
“I am Agnieszkaa from Poland, baby”
Zonder accelererende hartenklop onderweg naar een nieuw dieptepunt.
Mijn trouwe pik
heeft gelukkig geen ogen in zijn kop
Eensklaps vind ik het genoeg.
Met mijn prikkeldraadknieën vang ik haar weke dijen.
In je tepels bijt ik straks nog wel.
Dit moment is echt geëigend
voor een rijmwoord en een ander standje.
Ik trek het kapotje van mijn kromme tamp
en treuzel niet bij de verrassingsaanval op haar kont.
Onverhoeds maar onverholen
ga ik over tot
de invasie van Polen