Freiplatz Tilburgz

Op een bijeenkomst van de kersvers benoemde Nederlandse stadsdichters in de ‘oude’ Vorst, ontmoette ik Wilf Mbanga. Hij was die dag op uitnodiging van de Stichting Vrijplaats vanuit Zimbabwe in Tilburg gearriveerd. Ik was bezig met de herontwikkeling van Huize Assissië te Biezenmortel. Een jaar lang volgde hij op mijn uitnodiging samen met zijn vrouw Trish de cultuurplanologische experimenten en het programma ‘De Kunst van het Onvolmaakte’. Hun aanwezigheid en kritische bijdragen waren buitengewoon inspirerend.

Tilburg kon op dat moment wel wat nieuwe wereldburgers gebruiken om het culturele moreel op te krikken. Met zijn wekelijkse column in het Brabants Dagblad waarvan de cultuurredactie van de Tilburg editie in die tijd nog in de stad gevestigd was, schreef Wilf vergelijkenderwijze over de zuidelijke Nederlanden en zijn in diepe crisis verkerende thuisland Zimbabwe. Op de afscheidsparty in het buurtcafé danste hij met Trish, tapte hij eigenhandig de biertjes, deed zich te goed aan een Hollandse Nieuwe en vroeg aan zijn vrienden steun voor zijn geesteskind The Zimbabwean, de krant die hij vanuit zijn volgende vluchtplaats in Engeland zou gaan uitgeven. Inmiddels is dit journalistieke wereldwonder uitgegroeid tot een voor de gerechtigheid onmisbaar manifest van het vrije woord.

Op initiatief van de Tilburgse graficus Paul Bogaert publiceerde Wilf zijn hoofdredactionele artikelen op de alternatieve digitale vrijplaats tilburgz.nl. Bogaert spande zich in om de artikelen in het Nederlands te vertalen zodat ook talrijke ‘lowerclass’ vrienden in Tilburg en omstreken zijn geestrijke beschouwingen konden blijven volgen. Maar ons aller webzmaster besloot op zijn Tilburgz om Mbanga het vrije woord te ontnemen en de columns niet meer te plaatsen. Zo’n ver van mijn bed journalistiek paste niet bij zijn gemiddelde lezer. De meeste Tilburgers weten niet eens waar Zimbabwe ligt, zo redeneerde hij.

Na het vertrek van Wilf Mbanga is het is akelig stil geworden bij de Stichting Vrijplaats Tilburg. Die stilte duurt al vanaf het moment dat ze de beschikking hebben gekregen over een nieuwe voorzitter. Een met ridderorde behangen mediagenieke specialist in vluchtelingenrecht; jarenlang gevierd adviseur van het Russische Staatscircus van het gevangeniswezen. Een parel in het korps van de juridische faculteit van de Mgr. Zwijsen Univerisiteit, pardon Tilburg University. Hij beweert glashard: “ dat er geen schrijvers te vinden zijn op de hele wereld, die de al bijna twee jaar vacante vluchtelingenvrijplaats in Tilburg zouden kunnen innemen”.

In onze turbulente wereld vol totalitaire boosaardigheid komt deze bewering als onwaarschijnlijk voor dat er zich nergens in nood verkerende schrijvers bevinden die een moment van rust en bezinning zouden kunnen gebruiken. Even onwaarschijnlijk als zijn verklaring destijds dat de kunstenaars van de Kunststichting debet zijn aan het faillissement dat zo noodlottig heeft uitgepakt voor de Tilburgse cultuur. Misschien zou deze mister Molotov het voorzitterschap van de Stichting Vrijplaats kunnen inruilen voor de erebaan van onbezoldigd vaste columnist – ter vervanging van Mbanga – op Tilburgz.nl. en de pen gaan voeren onder de verzameltitel: ‘maakt recht wat krom is’.

Het goede nieuws is dat de hoofdredactionele artikelen van Wilf Mbanga die hij schrijft voor The Zimbabwean voortaan verschijnen op www.cubra.nl., de best gelezen culturele site van Brabant.  Misschien dat ik zelf ook maar eens uit solidariteit met Wilf van podium ga veranderen. Onder die vermaledijde wollen censuurdeken van Tilburg wil ik wel uit.

Z.T. Zzzzzzlapend Tilburgzzzzzz