In Nederland is één week dat het boek centraal staat. Dat is om te voorkomen dat de goegemeente vergeet hoe een boek er ongeveer uit ziet. De Tilburgse ambassadeur voor de letteren, stadsdichter Nick. J. Swart, legt drie dagen lang de zweep over poëzieminnend Tilburg in popcentrum 013. “De keuze voor 013 zou wel eens een cultuurkloof teweeg kunnen brengen”, sprak Swart. Hij bedoelde tussen de popmuziek en de rijmelarij. Maar het nieuwe 013 (NWE 013) slaagt er al in om een kloof aan te brengen tussen muziek en muzikanten. Ach, Portugal heeft fado, Argentinië tango, Nederland Fransje Bauer en Tilburg Hans Smolders.
Nick wil niet alleen ambassadeur zijn van de letteren maar ook breed organiseren en de literatuur laagdrempeliger maken. Desnoods met inzet van de beeldende kunst. Als ik dit ambtenarengeleuter zo lees in de boekenbijlage van het Brabants Dagblad dan lijkt het me, dat zo’n officiële betaalde functie als stadsdichter toch de nodige tol eist. Tenminste erg dichterlijk klinkt dat allemaal niet. Laat staan dat van zulke regentenpraat de “vlamme öt oew kont” slaan. Dichten Nick, alleen maar dichten. “Praatjes vullen geen gaatjes”.
Stadsmuseum Tilburg gaat aan de slag met het Tilburgse cultuurbezit. Kennelijk is dat zoekgeraakt en wordt er binnenkort voor een bedrag van EURO 25.000 door de stadsarchivaris gebeden tot de heilige Antonius in een van de kerken die nog niet gesloopt is. Met deze voortvarende culturele actie sluit de wethouder van cultuur de tweejarige experimentele periode van het imaginaire NWE stadsmuseum af. Een kroon op zijn loopbaan. Dus Villa d’Arto opgelet. Nu het misschien niet meer ongeziens lukt om de nieuwbouw van de galerie in Uden te financieren met de te grabbel gegooide stedelijke kunstuitleencollectie, ligt hier een nieuwe kans om de slag te slaan.
Er is toch geen beter nieuws dan nieuws uit Tilburg. “Het gaat honderd procent de goede kant op met het centrum van Tilburg”, zo beweert de zakelijk en artistiek leider van de vernieuwende culturele instelling Ruimte-X (NWE Ruimte-X). Rust roest. Dus op naar die city(st)ring, gratis lightrail en gloednieuwe culturele impasse die ‘Tilburg Makersstad’ heet. Desnoods met een bloedtransfusie op de been helpen die cultuur van Tilburg. Je kunt het allemaal lezen in het Brabants Dagblad, waarvan de cultuurredactie zonder een spoor achter te laten verdwenen is naar ’s-Hertogenbosch.
Gelukkig is er één dissidente journalist en recensent die weer terug verbannen is naar Tilburg. Vanuit de provinciale hoofdstad wil men natuurlijk toch een oogje in het zeil houden. Want stel je nou voor dat cultureel Tilburg onder bezielende leiding van het nieuw te vormen bestuurscollege uit zijn as herrijst. En dat het NWE Paleis van Volksvlijt in de NWE Spoorzone het licht ziet. Dan moet er toch weer een strakke kunstpagina komen die niet onder doet voor de duidelijkheid van de wekelijkse autopagina. Want die pagina springt eruit bij de lezer. Die gaat namelijk precies waar zo’n pagina over moet gaan. Over auto’s, auto’s en nog eens auto’s. Glashelder!
Hoewel wij al in geen tijden meer slecht nieuws behandelen in onze column, trof ons het bericht dat men in omroepland besloten heeft het mes in de kunstprogramma’s te zetten. Als ze in Hilversum iets van Tilburg kunnen leren dan is het wel messen zetten in kunst- en cultuurprogramma’s. De komende jaren moeten we ons tevreden stellen met een half ‘uur van de Wolf’. Maar je moet het ook positief bekijken. We zijn in Tilburg al gewend geraakt aan (stads)kwartíeren als het over kunst gaat.
Z.T.G.G. Zonder Tilburg Geen Gezeik