Heb je een partner die sowieso liever een avondje televisie kijkt en kom je daarom nauwelijks meer onder de mensen. Neem hem/haar mee op maandag 17 april (20:15 uur) naar Theater Stilburg voor een uiterst boeiend avondje teevee op toneel en je hoeft er niet eens voor thuis te blijven. Komt er eens wat anders op je af. Festival CEMENT is net achter de rug – een uiterst succesvolle editie – maar toen de deadline voor de programmering en de bodem van de schatkist in zicht waren vroeg de zakelijk leidster van genoemd festival mij: "Wat is er afgevallen dat jij echt heel graag in jouw festival had gehad?" Ik had graag een drietal ‘nieuwe’ Vlaamse groepen getoond. Te beginnen met SKaGeN.
Clara van den Broek betoverde mij al in ‘Smeltende gedachten’ van (schrijf die naam met koeieNletters in uw agenda) Hanneke Pauwe. Bruno Vanden Broecke en Mathijs Peeters beginnen bekende gezichten te vertonen en SKaGeN in het algemeen neemt je in. De groep brengt nu: ‘La Merde’, gebaseerd op de Pest van Albert Camus. Min of meer toevallig las ik dit boek laatste zomer nog eens terug (het was natuurlijk -net als bij iedereen- nog van de middelbare schoolboekenlijst geleden). Een nog steeds meeslepende, wat traagjes misschien, roman over Oran, een door de pest geteisterde stad in Algerije. Alleen met de moraliteit van het geheel had ik nu een beetje moeite. SKaGeN gaat daar niet nadrukkelijk op in.
De voorstelling baseert zich op de chroma-key-techniek. Een geheel blauw podium dat allerlei virtuele beeldtoepassingen mogelijk maakt en dat werkt aanstekelijk, vermakelijk, soms verbluffend in combinatie met het ijzersterke spel waarbij de verschillende acteurs vele rollen voor hun rekening nemen.
Met name bij recentelijke voorstellingen van Drieons zagen we opmerkelijke toepassingen van live-registratie. SKaGeN doet dat even speels en toch volledig anders. Gewoon een aanradertje.
Met Yves Degryse, Valentijn Dhaenens, Korneel Hamers, Mathijs Scheepens, Bruno Vanden Broecke, Clara Van Den Broek.
Plaatsbepaling: globaal gezien zou je SKaGeN als de lichting 2000 van het Antwerps Conservatorium (Dora van der Groen) kunnen zien. Ze klutsen een snufje absurditeit met ernst, een breed denkraam en met humor om te lachen.