Op zaterdagavond 7 januari vond de relaunche party van de zeven jaar oude website TilburgZ plaats in Paradox. Voor de gelegenheid was onder anderen Chrétien Breukers uitgenodigd. Hij is de eigenaar van De Contrabas, een gerenommeerde poëziesite/uitgeverij. Breukers liet zijn licht schijnen over het Tilburgse dichterslandschap. In zijn toespraak stelde hij zich op als een hekeldichter uit Utrecht.
Breukers begon met een terugblik op de tijd voorafgaande aan de huidige stadsdichter, Esther Porcelijn. Volgens Breukers riep Cees van Raak zichzelf uit tot de grootste dichter van de wereld en van Tilburg, en dus van de wereld. Lachen, maar ook au. Een grote brok zelfreflectie werd het Tilburgse publiek toegeworpen. Voor het tijdperk Van Raak moest Nick J. Swarth zichzelf voortdurend intomen in zijn poëtische uitlatingen gedurende zijn stadsdichterschap. Dat komt er van als je jezelf aanlijnt. Zelfs Breukers pakte dat op. Au, au! De fonkelende ogen van onze eigen “light verse” stadsdichter, Frank van Pamelen werden een stuk minder fijn in het felle licht van Breukers. Volgens hem lacht men samen met Van Pamelen nog voordat hij een gedicht uit heeft. Au, au, au! Waar hebben we dit aan verdiend?
Tegen deze meneren moet Porcelijn nu opboksen. Het is niet zonder sympathie dat Breukers haar naam noemde. Ze moet nog haar stem vinden. Als aap uit de mouw kwam een visie van Breukers op de benoeming van Porcelijn tot stadsdichter: ze moet een bruggenbouwer zijn tussen de jonge mensen van de universiteit en de stad. Hoewel van de juiste leeftijd, heeft Porcelijn hiermee twee concrete problemen, namelijk haar affiliatie met het een noch het ander.
Breukers noemde in zijn terugblik niet de naam van Jace van de Ven, de nestor van de Tilburgse stadsdichters. We mogen de bard roemen, omdat hij aan deze pijlen uit Utrecht wist te ontsnappen.
Toch ziet Breukers nog twee rondes van stadsdichterschap in Tilburg voor zich. Hij deelt de benoemingen zelf al vrijgevig uit.
Aan de gedoodverfde Jasper Mikkers, die nog groter zal worden dan Van Raak; die zich nog meer in zal moeten binden dan Swarth en waarmee Tilburgers nog meer kunnen lachen als met Van Pamelen. Au! Aan vooroordelen over hem heeft Mikkers nog nooit een gebrek gehad.
Het laatste stadsdichterschap van Tilburg zal zonder kritiek of voorbehoud van Breukers gaan naar zijn vaste medewerker bij De Contrabas, Anton Dautzenberg, onze Tilburgse duizendpoot. En dan is het afgelopen.
Reacties
20 reacties op “Breukers hekelt stadsdichters Tilburg”
Ik had tranen in de ogen van het lachen bij dit onderdeel. Breukers was spot on.
Geen affiliatie met het één nog het ander? Ik studeer aan de UvT en ik woon in de stad. Mijn vrienden wonen hier, ik leef hier nu. Dus wat bedoel je?
Hoe lang? Volgens mij moet je nog aan deze stad wennen, Esther, maar het lukt wel op den duur. 😉
Nou ik woon alles bij elkaar 2 jaar in Tilburg, maar ik leef er nu 4 jaar en studeer ook bijna 4 jaar aan de Uvt. En wennen, sja, wie weet. Mij lijkt een frisse blik op een stad wel fijn!
Esther was een hoogtepunt op de avond. Dat is het enige wat telt.
Ik heb nog nooit in Tilburg gewoond en voelde me er meteen als een vis in het water. Tom, je zei tegen mij dat ik het hoogtepunt van de avond was – hoe zit dat nu?
een, niet het.
Trouwens: wat een aparte samenvatting van mijn column. Hij wordt weer helemaal nieuw, juist voor mij.
en met Esther kom je al gauw tot een tweede hoogtepunt, toch
Lekker doorgaan met dichten Esther, laat ze maar lullen die mennekes en hun pikkies verdedigen. Laat je pen en je stem spreken. Je allereerste gedicht was spot on! Niet de pseudo-high brow column van Chrétien Breukers uit het zo hoog geprezen Utrrecht, al was ook deze tot op zekere hoogte kloppend en vermakelijk.
Tenminste, dát is mijn mening, Densen!
IK en uitgever René van Densen vonden het goed, dat is het enige wat je moet willen weten, Chretien Breukers.
Een klimaatgelovige die mij pseudo-high brow noemt… tsss… Het kan, in Tilburg.
Er wordt hier en daar wat stroop om de mond gesmeerd zeg! Ongelofeloos. Geen wonder dat jullie elkaar bij voortduring tongzoenen. Zucht…
Overigens Carina. "De fonkelende ogen van onze eigen “light verse” stadsdichter, Frank van Pamelen werden een stuk minder fijn in het felle licht van Breukers". Is dat een feitelijke of een dichterlijk-vrije waarneming geweest? Ik kijk gelukkig zelden om, dus ik heb niks gezien. Maar Frank een beetje kennende, kan ik het me nauwelijks voorstelllen. Niet alle mannen zijn 'mennekes'. Toch…?
Overigens jouw column verder met plezier gelezen hoor. Maar wie is die 'hem' in "Aan vooroordelen over hem heeft Mikkers nog nooit een gebrek gehad."…?
Btw Chrétien – ja, het gaat hier om toegevoegde waarde – ooit zelf iets van Rob Riemersma gelezen? Ik niet. Wel van Rob Riemen. Maar ja, dat is dan ook geen dichter. Ook niet in Tilburg.
@ Alard: Ja, het was inderdaad "een dichterlijk-vrije waarneming geweest" en bedankt voor het compliment!
Graag gedaan 😉
Wat is dat toch met die fonkelogen? Hoe dan ook: ik heb alleen maar staan grijnzen achterin de zaal. Breukers' mening was weliswaar gebouwd op een funderinkje van karikaturale clichés, maar natuurlijk had-ie wel gewoon gelijk.
Op sekers Barend, kan gewoon denk! En hoe weet je na een bietje Google dat ik gelovig ben? tsss ts. . .nt. . .ho. . .ach. . .whooeaa!!”. Je klink hier als de moeder van Esther, niet als….je moeder! Absoluut niet high-brow…
Uitgever…. niet 1 biertje van um gehad de hele avond…
een is met een g… :-()
Het is me allemaal wat hier