Geplaatst

Lege schappen vullen vrienden

Een wandeling door Tilburg

Kom je net om de hoek kijken,
Uit een andere stad en net uit bed.
Loopt een man je tegemoet,
Schouders ineengedoken en grijs bij de slapen.
Hij kijkt je aan en zegt: “hoi!,” alsof het niets is.

Duiven haast onzichtbaar tussen al het grijs,
De beetjes pikkend tussen de tegels.
Alles wat wij niet moeten.

Bijna de straat uit,
de man kijkt om en zwaait.

Je wandelt verder langs de grote begraafplaats
waar witte beelden je in Italië doen wanen.
Twee grafdelvers.
Ze harken de laatste aarde bijeen en wuiven naar je.

Bakstenen huizen net niet oud of nieuw.
Kleine Maria’s in de muren gemetseld.
Niet los te wrikken.

Bij het station staan rijen mensen,
Ongeduldig.
Matte glasplaten maken de lucht
altijd bewolkt.
Een zwerver met boemerangkaarten.
Je wilt iets tegen hem zeggen.
Je stamelt: “hoi..hallo.”
Hij heeft geen tanden meer.
Je geeft hem een worstenbroodje
Want dan ga je een beetje naar de hemel.

Drukke dagjesmensen.
Djembé-man geeft ritme aan hun loopje.
Toeterend, “kiss & ride” en telefoontjes.

Grote weg over.
Grijze mosselen en zalm worden aangeprezen.
De drukte in.
Hippe mensen in joggingbroek
Vers uit de dansles.
Soms geeft iemand je een knipoog.
Vrouwen winkelend.
Koopjes nemen loopjes met je.

Soep, tassen, taart, schoenen en Hemaworst.
Mensen blij en teleurgesteld.
Art deco glas in lood.
Want zoiets valt jou op.
Oude gebouwen links en rechts.
Kunstgaleries tussen fietsen en fruit.
Als in Frankrijk in de zon.
Terrasje pakken.
Je bestelt bij de ober:
“zou ik een koffie mogen?”
Waarom zeg je dat altijd?
Tuurlijk mag dat!
Koffie op een pleintje.

Kleine straten met gekleurde raamkozijnen.
Stiekem kijk je naar binnen.
Hoge plafonds en een vrouw veegt haar stoep.
Je knikt, zij kijkt en veegt.
Muziek klinkt uit een club.

Je bent bij een groot plein.
Sommigen zitten stil, anderen niet.
Fontein met vele gaten.
Enorme ruimte met hele kleine stroken gras.
Jonge meisjes spelen met hun telefoon.

Dan ben je er, bij het café.
Een bruin café.
De gasten schaken wat en drinken wat.
De deur gaat open.
Iedereen lacht je toe.
Muziek.
Je danst op de tafels.

Tilburg.

 

Reacties

6 reacties op “Lege schappen vullen vrienden”

  1. Marco avatar
    Marco

    Bekijk ook even de leugenachtige bijdrage van ESTHER op;
    Smolders start petitie tegen Volkert van der G.
    url;
    https://www.tilburgz.nl/2012/03/16/smolders-start-petitie-tegen-volkert-van-dr-g/#comment-13012

  2. Redactie TilburgZ avatar
    Redactie TilburgZ

    Het ip nr van Marco is geblocked.
    Typisch gevalletje van blogvervuiling hierboven.

  3. Paul van Est avatar
    Paul van Est

    Niet zo streng Tom, geef je lezers de kans om juist Marco’s leugenachtigheid te ontmaskeren.

  4. Redactie TilburgZ avatar
    Redactie TilburgZ

    Ok, ik kreeg een mailtje. Ik heb de block opgeheven. Mijn irritatie bestond uit het feit dat hier de ene discussie op een andere plek wordt voortgezet. Op die manier vervuilt alles. Natuurlijk wil ik niet een bepaalde mening bestrijden, maar wel de vorm. Laten we het a.u.b. een beetje netjes houden. En Marco, Esther is mij liever dan jij me bent. Als je hier een campagne gaat starten tegen haar op een onfatsoenlijke manier dan kies ik VOOR Esther en wordt de block opnieuw gezet.

    Mensen, a.u.b. inhoudelijk reageren.

  5. Esther Porcelijn avatar
    Esther Porcelijn

    Dankjewel Tom! En Marco: zullen we met een schone lei beginnen? Zul je zien dat ik zo verkeerd nog niet ben 😉

  6. Renee avatar
    Renee

    Als Tilburg morgen ontwaakt, de rush van de werkweek ten einde loopt,
    haasten we ons naar ons eigen domein
    zonder om te kijken, zonder te bezinnen
    want binnen in ons eigen domein
    is alles volgens ónze zinnen

    Wij denken niet aan onbemiddelbare mensen in nood
    Een broertje dood?

    Als men niet het lef heeft in gesprek te gaan
    als men niet het lef heeft om diep in iemands ogen te kijken
    ben je leeg van inhoud.

    Maar morgen wordt alles anders, ik overdenk de gesprekken die ik had, de indrukken die ik ontving. Ik sla ze op omdat mijn hart er om vraagt; de glimlach van die ene ‘onbemiddelbare’ was goud waard.

    En maandag? Maandag gaat alles weer verder en en ligt alles in het ‘vergeten ‘ verleden?