EUROSCOOP (1)

Onze buurtbioscoop begint al vertrouwd aan te voelen. Het is zowel de bioscoop om de hoek, als het kolossale gebouw dat Tilburg Zuid iets metropolerigs geeft.
De Euroscoop is tevens vlakbij het Moller Instituut, waar ik ooit een donkerblauwe maandag studeerde. Het is de vraag of mijn studie nog sneller gestrand was, als dit bioscoopcomplex er toen al had gestaan. De verleiding om tijdens de colleges even een filmpje te gaan pikken was ongetwijfeld groot geweest. Ik kon destijds al moeilijk van de Mediatheekcollectie afblijven; op rondleidingen door de Mollermediatheek ben ik nog jarenlang bij de videocollectie gememoreerd als ‘een student die hier weinig gedaan heeft, maar wel alle videobanden van Van Kooten en De Bie heeft bekeken’. Een bioscoop met twaalf zalen erbij was vast teveel geweest.
In mijn huidige leven gaan spontane bioscoopbezoekjes, op al dan niet regenachtige middagen, echter allang niet meer ten koste van colleges of tentamens. Wat dat betreft zijn de nieuwbouwplannen goed op mij afgestemd.
Een bezoekje aan de Euroscoop geeft een merkwaardig pioniersgevoel. Het gebouw staat te midden van onvoltooide gebouwen, en het is zelf ook nog niet helemaal in gebruik. Het inpandige Bereneetcafé is immers nog in aanbouw.
De weg ernaartoe lijkt bezaaid met zaagsel, zand en modder. Binnen heb ik het idee dat ik stopverf ruik. Maar dat kan ook suggestie zijn.
De eerste keer dat ik de Euroscoop verkende, stuitte ik op twee oudere mannen, die vol verwondering de immense hal bekeken.
,,Dès spul!" zei een van hen. De mannen bleken niet voor de films te komen, maar voor de nieuwigheid: ,,We kwamen langs op ut fietske."
We waren in de hal de enige drie aanwezigen, in een woud van kartonnen reclameschilden. Die op kalme uren buitengemeen surrealistisch aan doen.
Eenmaal in de zaal is dit contemporaine surrealisme echter ver weg. Gewoon een iets grotere zaal dan bij de voorgangers, en er zit zelfs een ouderwetse pauze in de film. Onlangs had ik, op het wat minder gangbare half vijf-tijdstip, ook nog eens de hele zaal voor mij alleen. Net als vroeger in de Harmonie of in de Heuvelpoort.