AANGEHUURD

Ooit was de ingang van V&D het exclusieve terrein van hanggroepjongeren. Vooral op koopavond. In de wintermaanden warmden ze zich aan de hete lucht uit de roosters bij deze ingang.
Inmiddels zijn die roosters ingenomen door hanggroepouderen van de scootmobielgang.
Eén van hen ken ik een beetje. Soms houdt hij mij staande voor een conversatie over zaken die hem op dat moment bezighouden.
Zo toonde hij mij ooit een banaan, die hij had gekregen van een eveneens scootmobielende Turkse dame die hij zojuist gesproken had.
,,Nee, we kennen elkaar niet", legde hij uit. ,,Maar ze wilde iets weten over mijn scootmobiel. Als we niet allebei op zo’n ding zaten, waren we ook niet in gesprek geraakt".
Waarschijnlijk hebben de hanggroepouderen elkaar ook op deze wijze gevonden. Zelfde leeftijd, zelfde lot, de dagen even lang en geen budget voor uitgebreid cafébezoek. Als er al café’s zijn waar ze zich nog thuis voelen.
Waar deze hangplek voor jongeren destijds een voorportaal van het uitgaansleven was, is het voor de scootmobielers iets dat het vroegere uitgaansleven vervangt.
En waar V&D-jongeren in hun conversaties de tijdgeest najaagden, bespreken de V&D-ouderen deze hoofdschuddend.
Ik herinner mij hoe in de jaren tachtig de V&D-jongeren het hadden over verschijnselen als de nieuwe 12 inch van Run DMC of de nieuwe trainingspakken van Kappa. Die ze zich uiteraard nooit konden veroorloven.
Hun oudere tegenhangers concentreren zich op andere fenomenen.
Zo vroeg die ene die ik een beetje ken mij onlangs of ik wist wat ‘aangehuurd’ betekende. Want dat had hij ergens op een winkelpand zien staan: ‘aangehuurd’. Ik moest hem het antwoord schuldig blijven.
Een week later gaf hij het antwoord zelf. Hij had de betreffende makelaar gebeld en deze had hem uitgelegd dat woningen gehuurd werden en winkelpanden aangehuurd.
,,Dus gewone mensen als ik mogen iets huren en mensen met een bedrijf huren iets áán" sprak hij met een ondertoon die het midden hield tussen cynisme en kinderlijke voldoening over de ontcijfering van het mysterie.
Waarschijnlijk is die ondertoon kenmerkend voor de scootmobielgang: van het leven weinig verwachtingen meer, maar nooit te oud om te leren.